Bescherming nodig voor meldende coassistent en aios
3 reactiesCoassistenten en aiossen zijn erg kwetsbaar wanneer zij melding maken van onprofessioneel gedrag of disfunctioneren door de supervisor. Er moet een richtlijn komen voor melden van incidenten in de opleidingssituatie, zo blijkt tijdens een discussiebijeenkomst van het congres van de Nederlandse Vereniging voor Medisch Onderwijs (NVMO).
Een waargebeurde casus: een coassistent merkt dat een chirurg aantal eenheden alcohol heeft gedronken, en toch gaat opereren. Zij spreekt hem erop aan, maar de chirurg wuift haar opmerking weg, het operatieteam lijkt het ook geen punt te vinden. Deze casus maakte de tongen los tijdens het NVMO-congres in Egmond aan Zee.
Tijdens intervisiesessies komt wel eens aan het licht dat een coassistent of aios dingen heeft gezien die mogelijk niet door de beugel kunnen, merken de opleidingsinstituten. Deze intervisies zijn vertrouwelijk en door hun afhankelijke positie durven artsen en specialisten in opleiding de observaties vaak niet officieel te melden. Wanneer zij deze stap wel nemen, gebeurt het helaas nog wel eens dat zij het deksel op de neus krijgen met een nadelige beoordeling van hun supervisor, constateren artsen, opleiders en andere betrokkenen in de zaal. Ook een anonieme melding via een vertrouwenspersoon biedt te weinig bescherming. Verder maakt de weg via de vertrouwenspersoon een vervolgactie vanuit het opleidingsinstituut vrijwel onmogelijk, omdat daarmee de vertrouwelijkheid wordt doorbroken.
Er is weinig literatuur over dit onderwerp, zegt arts-epidemioloog Nynke van Dijk tijdens de presentatie op het congres. Er zijn wel publicaties over hoe een arts om kan gaan met zijn eigen incidenten, of die van een collega, of met seksuele intimidatie op de werkvloer, maar niet over vermoedens van fouten door een supervisor. Ook ontbreken richtlijnen op dit vlak.
Initiatiefnemers van de discussie op het NVMO-congres waren medewerkers van de huisartsopleiding van het AMC in Amsterdam. Een nieuwe richtlijn zou niet alleen meer bescherming bieden aan de meldende coassistent of aios, hij zou ook helderheid geven over wat de opleiding met de melding zou moeten doen in het vervolg, aldus de initiatiefnemers. De richtlijn zou kunnen voortbouwen op de bestaande richtlijnen voor professioneel gedrag van de KNMG en de IFMS van medisch specialisten. De KNMG en de Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra (NFU) zouden hiervoor aangewezen instanties zijn.
Heleen Croonen
Lees ook:
- Hoezeer moet de co op zijn tellen passen?
- Gedrag co Tuitjenhorn stemt optimistisch
- Onderwijs in professioneel gedrag
- Dossier Tuitjenhorn
M.F. Schutte
directeur a.i. Leerhuis, Amsterdam Nederland
Er zijn meerdere wegen voor de coassistent. 1. naar de onderwijscoördinator van wie verwacht mag worden dat die weet hoe een en ander aan te pakken. 2 naar de Co-Raad, die tijdens een jaarlijkse visitatie het opleidingsklimaat kan toetsen en 3: het D...B van de COC. Het BHBH (bek houden briefje halen)is alleen een optie als je er zelf niet onder lijdt en niet erg moedig. M.Schutte directeur 'leerhuis'a.i.
E.Lie
arts, Groningen
Aios of co-ass heeft bijna geen rechten. Tijdens mijn opleiding moest ik meerdere malen water dragen in de jerrycan van 20 liter, zware boxen met donor materialen aanvoeren en de werkruimte schoonmaken gedurende 6 maanden, het verboden naar het onder...wijs en patiëntenbespreking waardoor mijn opleiding niet gewenste niveau komt halen.
Ook werd door de opleider met klem benadrukt dat het beter was alles te slikken, net als in het leger, de sergeant heeft altijd gelijk, of joden in een concentratiekamp anders kwam mijn opleiding in gevaar.
W.J. Duits
Bedrijfsarts, HOUTEN Nederland
Voorstel voor procedure: De opleiding kent toch een coördinator? Deze kan de klacht aannemen, vertrouwelijk. Bij herhaalde klachten gaat deze coördinator praten met de maatschap of het ziekenhuis. Wanneer het gedrag niet veranderd besluit deze coördi...nator, die daar ook dan bevoegd voor moet zijn, dat het geen geschikte plek meer is.
Maar in principe ga ik er eigenlijk vanuit dat het zo toch wordt gedaan? Hoe kunnen we anders als opleiders garant staan voor de kwaliteit van onze opleidingen? We moeten toch weten waar we onze aspirant collega's naar toe sturen Ergo, ik ga er vanuit dat hier al afspraken over zijn en anders moet er eens heel nadrukkelijk worden gekeken naar de kwaliteitseisen van onze opleidingen en hoe de verantwoordelijken met hun verantwoordelijkheid omgaan.