Rekenkamer: ‘Zorgfraudebestrijding functioneert niet’

Er wordt vooral veel vergaderd over de aanpak van zorgfraude en in de praktijk werkt de zorgfraudebestrijding niet of nauwelijks. De pakkans voor fraudeurs is zeer laag en zelfs in gevallen waar de signalen over fraude zeer sterk zijn, worden nauwelijks resultaten geboekt. Dat stelt de Algemene Rekenkamer in een kritisch rapport met de titel ‘Een zorgelijk gebrek aan daadkracht’.

De Algemene Rekenkamer onderzocht veertien casussen over zorgaanbieders in de sectoren wijkverpleging, beschermd en begeleid wonen en jeugdzorg waarover sterke signalen van fraude waren. Daarbij werd een reconstructie gemaakt van wat de organisaties die een rol hebben in de fraudebestrijding daarmee, al dan niet gezamenlijk, deden.

Volgens de Algemene Rekenkamer deden in de meeste gevallen de organisaties die verenigd zijn in de Taskforce Integriteit Zorg onvoldoende om vast te stellen of er daadwerkelijk fraude werd gepleegd. En als fraude wél werd aangetoond, leidde het er meestal niet toe dat de fraudeur ermee stopte of zelfs ook maar aanmerkelijk werd gehinderd. Hoewel organisaties wel veel informatie met elkaar uitwisselen, verloopt dat vaak moeilijk door juridische regels. Ook werken de organisaties niet goed samen en ontbreekt de regie. Daardoor is niet duidelijk wélke organisatie in actie moet komen bij fraudesignalen.

De Algemene Rekenkamer merkt wel op dat er gewerkt moet worden in een ingewikkeld stelsel van bekostiging en toezicht. Desalniettemin kunnen de organisaties in het bestaande stelsel meer doen dan ze nu doen, vindt de rekenkamer.