Geneeskundestudentenpopulatie is iets diverser geworden  

Het aantal geneeskundestudenten met een migratieachtergrond is iets toegenomen in de afgelopen vijf jaar. Daarmee is de landelijke studentenpopulatie aan de medische faculteiten meer divers geworden, concludeert De Geneeskundestudent (DG), dat onderzoek heeft verricht onder haar leden.

DG wilde een stand van zaken opmaken over de diversiteit van geneeskundestudenten, in vervolg op onderzoek uit 2018. Ook toen wilde de studentenbelangenvereniging een beeld krijgen van de diversiteit. Vijf jaar geleden speelde de invoering van de basisbeurs, de onderzoekers wilden weten of dat, plus de nieuwe selectiemethoden van invloed waren op de diversiteit. De enquête is ingevuld door ruim 2600 studenten, 17 procent van de leden van De Geneeskundestudent. Ruim driekwart van de respondenten is vrouw, de gemiddelde leeftijd 22 jaar. 

Wat migratieachtergrond betreft, is het merendeel van de studenten in Nederland geboren. Belgische studenten (1,5%) vormen de grootste groep van de in het buitenland geboren studenten, daarna volgen Duitsland, China, Marokko, Suriname, Turkije, met allemaal om en nabij de 1 procent. Een afspiegeling van de maatschappij is het nog niet helemaal, voegt DG toe, dat de uitkomsten naast CBS-cijfers van de Nederlandse bevolking legde. 

Uitgesplitst naar niet-westerse achtergrond, valt op dat 3,1 procent van de deelnemers aan de DG-enquête zich rekent tot de zogenoemde eerste generatie (Nederlands gemiddelde, volgens CBS: 8%). Dat was in 2018: 2,4 procent. Terwijl de tweede generatie aanmerkelijk beter is vertegenwoordigd: 9,4 procent, en dat is juist meer dan het Nederlands gemiddelde van 6,3 procent. Dat was in 2018 7,2 procent.  

Inschatting kans op vervolgopleiding 

De DG heeft in de enquête ook vragen gesteld met betrekking tot de opleiding, en uit de antwoorden blijken interessante verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke studenten. Vrouwen hebben gemiddeld meer interesse in sociale geneeskunde en eerstelijnsgeneeskunde. Mannen hebben iets meer belangstelling voor een ziekenhuisspecialisme. Ook opvallend: vrouwen schatten hun kansen om in opleiding te komen significant lager in dan mannen, ongeacht hun voorkeur voor een vervolgopleiding. 

Wat betreft de basisbeurs en selectiemethoden, toen deze enkele jaren geleden werden afgeschaft, werd er gevreesd voor een minder diverse populatie binnen de studie geneeskunde. Was die vrees onnodig? De onderzoekers lijken te aarzelen bij het trekken van conclusies. Wat betreft de factor ‘migratieachtergrond’ lijkt dat niet het geval te zijn; de studentengroep is niet mínder divers geworden. Tegelijkertijd wijzen ze erop dat niet alle factoren die diversiteit beïnvloeden zijn gemeten (zoals sociaal-economische achtergrond, seksuele geaardheid). Daarnaast, schrijven ze, ‘weten wij niet hoe de situatie eruit zou zien als de basisbeurs en centrale loting níét afgeschaft waren geweest, of wanneer aanvullende maatregelen waren genomen om de diversiteit te vergroten.’