Laatste nieuws
Eva Nyst
1 minuut leestijd
Nieuws

‘Geen onderscheid tussen euthanasie en hulp bij zelfdoding weeffout in wet’

3 reacties

De opstellers van de euthanasiewet stelden bij het definiëren van euthanasie dat het geen verschil maakt of de arts de levensbeëindiging verricht of de patiënt. ‘Een weeffout’ noemt filosoof en schrijver Ton Vink dat vandaag in het Nederlands Juristenblad.

Vink pleit er al jaren voor dat mensen die een euthanasieverzoek doen, dit als het kan, zelf uitvoeren. In het tijdschrift beschrijft hij waartoe de gelijkstelling van een dodelijke injectie van de arts aan diens hulp bij zelfdoding heeft geleid. Als praktisch gevolg noemt hij het feit dat slechts in 3,6 procent van de euthanasiegevallen sprake is van hulp bij zelfdoding. Ook bij de Levenseindekliniek – waar men zelfbeschikking toch hoog in het vaandel draagt, aldus Vink – is dat slechts 7 procent van de gevallen. Hij vraagt zich af ‘hoe anders de praktijk, de discussie, de toetsing, de evaluaties zouden zijn wanneer het primaat in de uitvoering’ niet bij de arts maar bij de patiënt zou liggen.

Volgens Vink heeft de definitie geleid tot het ‘wegschuiven’ van de verantwoordelijkheid van de patiënt naar de arts. Dat is een existentieel probleem, omdat iemand anders dan degene die zal overlijden, moet doden. Ook is het een groot verschil of je jezelf doodt, wat niet strafbaar is, of dat je een ander vraagt dat te doen, die daarmee het risico loopt te worden vervolgd. Op doden staat een straf van maximaal 12 jaar cel, op hulp bij zelfdoding maximaal drie.

Vink stelt dat niet alleen een weeffout in de wet een probleem is, maar ook het veel oudere taboe op zelfdoding. Je laten doden is daardoor makkelijker dan jezelf doden, zegt hij. Iemand anders doden is ook taboe, maar een arts wordt door de wet nu ‘met een bepaalde autoriteit omkleed’ die een tegenkracht vormt voor dat taboe. Als de verschillen tussen door de arts uitgevoerde euthanasie én hulp bij zelfdoding niet waren verwaarloosd en euthanasie vooral werd gezien als hulp bij zelfdoding, dan waren ‘ontsporingen’ achterwege gebleven, denkt Vink. Als voorbeeld daarvan noemt hij controversiële euthanasiecasus op basis van een wilsverklaring, voorafgegaan door een sederend middel.

Focus: De gevolgen van een weeffout in de ‘euthanasiewet’

Lees ook

Nieuws euthanasie zelfdoding
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • A G Vink

    filosoof & consulent , VELP GLD

    Mijn artikel in het NJB is hier te vinden: http://www.ninewells.nl/resources/NJB26_Focus.Vink.pdf.
    Het helpt echt als dat eerst gelezen wordt.

  • Peter van Putten

    Arts werkzaam voor de Levenseindekliniek, Sellingen

    Theoretisch is er een verschil tussen hulp bij zelfdoding en euthanasie maar in de praktijk is dat minimaal. De uitvoerend arts is in beide situaties verantwoordelijk voor het uitschrijven van het recept. Als de hulp bij zelfdoding fout gaat bijvoorb...eeld doordat de patient het drankje uitbraak zal hij als nog tot euthanasie (moeten) overgaan.
    Daarnaast laat Vink de patienten die niet meer tot zelfdoding kunnen overgaan omdat ze daar lichamelijk niet meer toe in staat zijn in de kou staan.

  • Peter van Putten

    Arts werkzaam voor de Levenseindekliniek, Sellingen

    Theoretisch is er een verschil tussen hulp bij zelfdoding en euthanasie maar in de praktijk is dat minimaal. De uitvoerend arts is in beide situaties verantwoordelijk voor het uitschrijven van het recept. Als de hulp bij zelfdoding fout gaat bijvoorb...eeld doordat de patient het drankje uitbraak zal hij als nog tot euthanasie (moeten) overgaan.
    Daarnaast laat Vink de patienten die in hun wilsverklaring aangegeven hebben dat ze

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.