‘Geen artsentekort, maar tekort aan dokters die willen doorleren’

Maar liefst twaalfduizend jonge artsen zijn op dit moment basisarts en (nog) niet gestart met een vervolgopleiding. Dat tonen cijfers van uitvoeringsorganisatie CIBG.

Tot nu toe werd uitgegaan van 7500 basisartsen, maar dit aantal blijkt dus fors hoger. ‘Het verschil ligt mogelijk in het feit dat eerder alleen werd gekeken naar de leeftijdscategorie tot 30 jaar’, stelt SBOH-manager Joas Duister. De cijfers komen van een analyse die werd gedaan in aanloop naar een grootschaliger onderzoek door het Capaciteitsorgaan dit najaar naar de omvang en beweegredenen van deze poule basisartsen.

‘Twaalfduizend artsen dus, in de leeftijd tot 40 jaar, die potentieel nog zouden kunnen instromen in een medische opleiding maar dat niet doen’, aldus SBOH-voorzitter Kees Esser. ‘Daarbij komt ook nog een groep van zo’n 4500 jonge artsen die net zijn uitgeschreven uit het BIG-register. Als zij te inspireren zijn om alsnog een opleiding te gaan volgen, zijn dat dus nog meer potentiële kandidaten. Daarom zeggen we: er is geen artsentekort, er is een tekort aan dokters die willen doorleren’.

Esser deed deze uitspraken afgelopen woensdag bij de start van de nieuwe promotie- en informatiecampagne van de SBOH, werkgever van aio’s in de extramurale zorg, getiteld ‘The next level dokter’. Minister Kuipers van VWS lanceerde de campagne, die als doel heeft om geneeskundestudenten en basisartsen te inspireren om voor medische beroepen buiten het ziekenhuis te kiezen. ‘Deze cijfers zeggen natuurlijk nog niets over waar deze basisartsen zijn, wat ze doen, wat hun carrièrepaden zijn of wat hen beweegt om (nog) niet te kiezen voor een opleiding’, zegt Duister. ‘Aan het eind van dit jaar hopen we daar met dit onderzoek antwoord op te krijgen.’

Tijdens de bijeenkomst riep Esser minister Kuipers op om ‘de regie te nemen’ in het onder de aandacht brengen van extramurale zorgvakken. Bijvoorbeeld door ‘het speelveld voor alle aio’s zowel extra- als intramuraal gelijk te maken, met gelijke arbeidsvoorwaarden zoals salaris en werktijden’. Of door er in het curriculum van de geneeskundeopleiding meer aandacht aan te besteden: ‘Er gaat maar zo’n 5 procent van de inhoud over extramurale zorg, en 95 procent over intramuraal. Deze verhouding zou wat mij betreft 40 procent extra - om 60 procent intramuraal mogen zijn’, stelt Esser. ‘Nu wordt dit aan belangenorganisaties overgelaten, maar dat werkt niet. Als je het aan de universiteiten overlaat gaat het te langzaam, of zelfs nooit gebeuren.’

Een andere oproep aan de minister was om één ministerie verantwoordelijk te maken voor de gezondheidszorg in zijn geheel, van het begin van de basisopleiding tot en met de specialistenopleiding. ‘Nu gaat het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap over de geneeskundeopleiding, Sociale Zaken en Werkgelegenheid over de verzekerings- en bedrijfsgeneeskunde en VWS over de rest.’

Minister Kuipers reageerde afhoudend over het nemen van de regie in deze zaken. ‘Noch ik, noch de minister van OCW gaat bijvoorbeeld over het curriculum. Ik snap dat er aandacht nodig is voor deze thema’s, maar dit zijn echt zaken die de faculteiten en zorginstellingen zelf moeten doen.’