Bedside manners: niet staan, wel zitten, maar waarop?

Is het een goed idee om als arts op de bedrand bij de patiënt te gaan zitten? Dat vroeg Medisch Contact op LinkedIn naar aanleiding van een blog van arts Jan Keppel Hesselink. Twee derde van de bijna tweeduizend mensen die reageerden beantwoordden deze vraag met ‘ja’.

In zijn blog schrijft Keppel Hesselink: ‘De witte jas helpt ons bij de distantie. Het zitten op het bed helpt met de toenadering. Alles om de behandeling heen telt namelijk mee. De context die we scheppen definieert niet alleen de patiënttevredenheid, maar ook de mate van werking van welke interventie dan ook.’ Hoe denken anderen hierover? Daarom vroeg Medisch Contact op LinkedIn of het een goed idee is om op de bedrand bij de patiënt te gaan zitten. 63 procent van de 1846 mensen die reageerden, onder wie artsen, beantwoordde deze vraag met ‘ja’.

Ooghoogte

Uit de commentaren bij de poll blijkt dat dit antwoord enige nuancering behoeft. ‘Op de rand van het bed zitten vind ik géén goed idee’, schrijft revalidatiearts Bas van de Weg. ‘Zeker in het ziekenhuis niet. Daar is de persoonlijke ruimte al minimaal, en ik vind dat je die ruimte niet moet betreden tenzij daartoe nadrukkelijk uitgenodigd.’ Hij stelt voor, zoals de meesten, om er een stoel bij te pakken. Zo schrijft Kim Viskaal, aios ouderengeneeskunde: ‘Het gaat om de essentie, even tijd maken voor de patiënt op ooghoogte, bij voorkeur op de stoel.’ Maar ‘in de thuissituatie kan het soms niet anders’, schrijft een huisarts van wie alleen de voornaam is te zien. ‘Geen ruimte voor een stoel bijvoorbeeld. Uiteraard pas na toestemming van de patiënt en afhankelijk van de relatie.’ Maar staan, dat kan niet meer, aldus Van de Weg: ‘Bij een bed staan, of dat nu in de eerste lijn of in de tweede lijn is, is niet meer van deze tijd’.