ZN: dure middelen blijven vergoeden
1 reactieDe Nederlandse zorgverzekeraars staan niet achter het voorstel van het College van zorgverzekeringen (CVZ) over de vergoeding van dure geneesmiddelen. Dat heeft Zorgverzekeraars Nederland (ZN) in een brief aan het CVZ laten weten. Hiermee hopen de zorgverzekeraars de indruk weg te nemen dat zij achter dit plan staan.
Vertegenwoordigers van de verzekeraars lieten enige irritatie merken omdat de verzekeraars werden ‘aangekeken’ op het advies. In Nieuwsuur werd CVZ als het College van zorgverzekeraars aangekondigd.
Deze week lekten twee conceptadviezen van het CVZ uit, waarin stond dat behandeling van de niet-klassieke vorm van de ziekte van Pompe en de ziekte van Fabry niet vergoed zouden moeten worden uit algemene middelen. Dit leidde tot commotie en Kamerleden struikelden over elkaar heen om zich tegen het advies te keren en Kamervragen te stellen.
ZN benadrukken dat het niet hun taak is om het basispakket te beheren, maar dat van de overheid. Vanwege de ontstane discussie nemen zij deze keer wel een standpunt in, namelijk dat bezuinigen op dure weesgeneesmiddelen niet het juiste vertrekpunt is voor kostenbesparing. Volgens ZN past het ook niet binnen het Europese stimuleringsbeleid om deze middelen naar de markt te brengen.
Sophie Broersen
Bron:
Lees ook:
H. Kouwenberg
nucleair geneeskundige, ROTTERDAM
Ooit moet toch door de politiek aan het CvZ de opdracht gegeven zijn de geneesmiddelen te beoordelen, op effectiviteit én kosteneffectiviteit. Het gewraakte rapport stelt dit immers als centrale vraag, en geeft daarop een helder en toetsbaar antwoord.... Nu het crisis is, wordt gedaan alsof de kosten het argument zijn vergoeding te ontraden. Maar dat is niet het geval. Het CvZ stelt dat de kosten-effectiviteit zo laag is, dat het niet gerechtvaardigd lijkt dit ten koste te laten gaan van het budget (want andere patiënten). Door te roepen dat "bezuinigen op dure weesgeneesmiddelen niet het juiste vertrekpunt is voor kostenbesparing", doen ook de zorgverzekeraars of het louter een kwestie van geld is, en de bezuinigingen de reden tot beoordeling zijn. De pijnlijke vraag -Wat hebben we er voor over, en hoe verdelen we het zorgbudget over de zieken zo eerlijk mogelijk- wordt daarmee uit de weg gegaan. Dit soort omtrekkende bewegingen zijn makkelijk om niet te zeggen: populistisch. Zonder een goed debat en duidelijke keuzes blijven grote groepen patiënten in onzekerheid verkeren. Want dan rest enkel de vraag: zijn er volksvertegenwoordigers te mobiliseren die zich verontwaardigd willen tonen voor de camera, en is de minister bereid om opnieuw een beslissing ad hoc te nemen. Rechtvaardigheid is dan pas echt ver te zoeken.