Wijsheid vergaren?

Toen ik, na omscholing van alpha naar beta en twee maal uitgeloot, eindelijk aan de medische studie mocht beginnen was mijn grote droom gynacoloog te worden. Ik heb er mijn best voor gedaan, middels wetenschappelijke stages en veel belangstelling uitstralen... Echter, de tijd zat niet mee. Afgestudeerd met uitzicht op een grote poel van werkloze collega's was er maar weinig te kiezen in 1985 ! Ook leek de voor het vak vereiste handigheid onder de druk van leven of dood op nachtelijke uren niet echt mijn forte. Het medische leven bleek niet maakbaar ...

Het lot bepaalde .... Door een afstudeerscriptie in diabetesonderzoek beland en gepromoveerd, wat deuren deed openen.  Opleiding interne, lag 't meest voor de hand, en lukte. Totdat weer het lot ingreep en ik besloot dat mijn in aantocht zijnde zoon meer aandacht verdiende dan ik op dat moment kon geven als ik de opleiding zou voortzetten. Wat nu ? Veel oude mensen op de interne afdeling, verpleeghuisgeneeskunde, toen net de opleiding gekregen, leek mij geen onlogische stap. 

Het heeft een tijd geduurd voordat ik mij thuis ging voelen op de werkvloer van het verpleeghuis, en... de status van het vak. Die was er, zeker in die tijd, helemaal niet.  Dus, liever een ander vak gekozen ? Welzeker, dacht ik toen.

Maar waar kies je eigenlijk voor ? Wat weet je, op dat moment, meer dan je verwachtingen ? Wat weet je van de wijze waarop het vak jou vormt en jij het vak ? Hoe je leert van je ervaringen, hoe perspectieven kunnen wijzigen en je, voorbij je jeugd, wijsheid vergaart waar je niet van hebt durven dromen?

Nu weet ik dat  verpleeghuisgeneeskunde het vak is dat het beste bij mij past. Ik heb dat moeten leren. Voldoening halen uit het wikken en wegen, je medische kennis paraat hebben om te weten wat je niet moet doen, van zeer dichtbij de vergankelijkheid van menselijk leven en bewustzijn ervaren...

Liever een ander vak gekozen ? Toen wel, nu niet meer.

Marjon Oolbekkink, verpleeghuisarts

Rotterdam

Lezersbijdragen Na de bul