Wijsheid vergaren

Ooit was het mijn droom om gynaecoloog te worden. Ik deed er mijn best voor, maar met uitzicht op een grote pool van werkloze collega’s, was er in 1985 weinig te kiezen. Ook leek de vereiste handigheid onder druk van leven en dood niet echt mijn kracht. Ik belandde in het diabetesonderzoek en promoveerde, wat deuren deed openen. Het werd een opleiding interne. Totdat ik besloot dat mijn in aantocht zijnde zoon meer aandacht verdiende dan ik kon geven. Wat nu? Met veel oude patiënten op de afdeling Interne leek de verpleeghuisgeneeskunde geen onlogische stap.

Het duurde een tijd eer ik me er thuis voelde. En dan was er nog de status van het vak. Of eigenlijk was die er toentertijd helemaal niet. Een ander vak dan? Maar wat? Waarvoor kies je eigenlijk? En wat weet je van hoe het vak jou vormt en jij het vak? Je leert van ervaringen, perspectieven wijzigen en je vergaart wijsheid waar je niet van had durven dromen. Nu weet ik dat verpleeghuisgeneeskunde het beste bij mij past. Dat heb ik moeten leren. Voldoening halen uit het wikken en wegen, je medische kennis paraat hebben, van zeer dichtbij de vergankelijkheid van menselijk leven ervaren. Liever een ander vak? Toen wel, nu niet meer.

Marjon Oolbekkink, verpleeghuisarts

Rotterdam