Tropenarts moet blijven (2)

Het artikel ‘Tropenarts moet blijven’ (MC 37/2006: 1447) van Beltman en De Graaf is kort. Maar krachtig? Voor velen is deze boodschap niet overtuigend genoeg. Het aantal van 200 tot 250 Nederlandse collega’s dat in het begin van de jaren zeventig in de schaarstelanden of ontwikkelingslanden op een of andere wijze ‘in het veld’ was, is volgens het artikel gedaald tot 40. Tegelijkertijd is de bevolking er verdubbeld. Zestien van de negentien afgestudeerde Malawische artsen blijven niet in hun land werken. De gedachte in Nederland is dat die ontwikkeling mede het gevolg zou zijn van buitenlandse artsen die deze posten bezetten. Door het uitsturen van artsen zou Nederland aan deze negatieve ontwikkeling bijdragen.

Er zijn twee argumenten om het uitzenden van goedgetrainde tropenarts te blijven nastreven, bevorderen en faciliteren. Ten eerste is er in veel landen in met name Afrika een enorm - en nog groeiend - tekort aan goed opgeleide gezondheidswerkers. Alleen al om humanitaire redenen moet dat tekort worden aangevuld. Een ander argument is dat er nog steeds goedgemotiveerde collega’s zijn die zo’n taak op zich willen nemen zonder dat zij daarvoor marktconforme salarissen verwachten. 

Beëindiging van de tropenopleiding maakt het uitzenden volgens bovengenoemde kwaliteitscriteria onmogelijk en zal het recentelijk gewraakte ‘medisch

toerisme’ alleen maar bevorderen. Voor Nederlandse gezondheidswerkers die zich langer voor de verschillende taken (research, onderwijs, opleiding en preventieve en curatieve zorg) willen inzetten dan één uitzending, moeten beroepsverenigingen, uitzendorganisaties en overheid een nieuw kader ontwikkelen. Het is tijd voor herziening van de vroeger gebruikte argumenten.

Oostkappele, september 2006

George P.A. Joosten, kinderarts n.p. Master of Public Health, ex Oost-Afrika