Trombosebeen is complex probleem

Een doorgemaakte diep-veneuze trombose geeft een risico van 20 tot 50 procent op het posttrombotisch syndroom (PTS). Nederland kent een incidentie van 3000 tot 8000 patiënten bij wie de diagnose ‘PTS’ wordt gesteld. Dermatologisch gezien lijkt dit syndroom een welomschreven probleem. Maar de diagnose van PTS blijkt, evenals de preventie, behandeling en pathofysiologie, allerminst een simpele aangelegenheid te zijn. Dat betoogt dermatoloog Dinanda Kolbach in haar dissertatie waarop ze 20 november promoveert aan de Universiteit Maastricht. Ze evalueert en vergelijkt maar liefst zes verschillende definities van de aandoening. Uiteindelijk kiest ze voor een definitie van Prandoni, die zich kenmerkt door een mix van subjectieve klachten en objectieve klinische gegevens, die een duidelijke relatie heeft met de kwaliteit van leven en die adequaat gecorreleerd is met de gouden standaard: ambulante intraveneuze druk.

Kolbach toont aan dat het dragen van elastische therapeutische kousen het optreden van PTS sterk vermindert. Het voorschrijven van elastische therapeutische kousen in de behandeling van diep-veneuze trombose is echter geen routine. Tegelijkertijd toont zij aan dat het dragen van elastische therapeutische kousen niet altijd een effectieve behandeling is van PTS, hoewel veel experts, Kolbach incluis, op grond van ervaring menen dat compressietherapie de klachten vermindert en helpt voorkomen dat de symptomen zich verder uitbreiden.

De oorzaak van het ontstaan van PTS is nog onduidelijk. Een reflux in een diepe ader, die aan het licht kan worden gebracht door duplexonderzoek, blijkt vaak te resulteren in klachten en symptomen passend bij PTS. Dat past bij het gegeven dat de hoogte van de ambulante veneuze druk en de ernst van het posttrombotisch syndroom met elkaar samenhangen. Die ambulante veneuze druk wordt bepaald door de kuitspierpomp, de voetspierpomp, de functie van de kleppen en obstructie van diepe aders. Door een veneuze hypertensie kan schade ontstaan aan de microcirculatie van de huid.

Volgens Kolbach zijn in Nederland de internisten de hoofdbehandelaars van het trombosebeen. Ze stelt dat dermatologen onvoldoende worden betrokken bij het ontwikkelen van protocollen voor behandeling. << HM