Thuisbevalling onverantwoord (2)

Het hoofdredactioneel ‘Thuisbevalling onverantwoord’ (MC 41/2009: 1659) verschijnt in dezelfde week waarin het NTvG bericht ‘Ook in Canada is thuis bevallen veilig’, naar aanleiding van het onderzoek van Janssen c.s.¹

Crul verwijst naar het artikel van Manders c.s. (MC 41/2009: 1674), maar dat pleit niet voor afschaffen van de thuisbevalling. Dit genuanceerde artikel is een pleidooi voor betere voorlichting aan zwangeren en integratie van verloskundige zorg.

Crul verwijst ook naar het artikel ‘Beter Baren’ (MC 3/2008: 96), maar dit is een opiniërend artikel. Uitgaande van de hogere intrapartumgerelateerde sterfte in de nachtelijke uren, filosoferen de hoogleraren Visser en Steegers over de mogelijke verklaring hiervoor. Voor veel van de veronderstellingen in dit artikel ontbreekt echter een gedegen onderbouwing.^2-4

In de laatste twee oraties van hoogleraren verloskunde komt de positie van de thuisbevalling aan de orde.^{5 6} Beiden stellen dat de thuisbevalling veilig is, mits de juiste selectie wordt toegepast en goede transportmogelijkheden bestaan. Wijziging van het huidige verloskundige systeem moet uitsluitend gebeuren bij bewezen voordelen.^{7 8} Het is niet aannemelijk dat het specifiek Nederlandse verloskundige systeem een rol speelt bij het optreden van perinatale sterfte.^9-11

Crul voert de durantepartuverwijzingen op als reden om de thuisbevalling af te schaffen. Analoog hieraan is de vraag of bij aandoeningen waarbij 50 procent van de patiënten wordt doorverwezen, de patiënten zich niet meer moeten melden bij de huisarts maar rechtstreeks bij de specialist. Gewaakt moet worden voor drogredeneringen.

Zo is de perinatale sterfte in een academische ziekenhuis aanzienlijk hoger dan in een perifere kliniek. Het gemiddelde aantal partus waarvoor een academisch werkende gynaecoloog verantwoordelijk is, is minder dan 100 per jaar en in sommige academische centra krap 50 per jaar. Is dit voldoende om in een dergelijke setting (veelal hoogrisicozwangerschappen) vaardig te worden geacht?¹²

Ik gun iedereen zijn mening, maar men moet deze wel kunnen verantwoorden als men deze uit hoofde van zijn functie ventileert. De discussie moet gevoerd worden zonder stemmingmakerij en polarisatie, op basis van feiten en niet op grond van veronderstellingen.

Helmond, oktober 2009
Friso Delemarre, gynaecoloog Elkerliek ziekenhuis, namens het VSV (verloskundig samenwerkingsverband) De Peel

Literatuur bij Delemarre
1. Janssen PA, Saxell L, Page LA, Klein MC, Liston RM, Lee SK. Outcomes of planned home birth with registered midwife versus planned hospital birth with midwife or physician. CMAJ 2009; 181: 377-83.
2. Delemarre F. Beter baren (15). Medisch Contact 2008; 63: 785.
3. Delemarre FMC, Avoort JHJM van der. Baart de verloskunde zorg. Tijdschrift voor Verloskundigen 2008; 33 (11): 53-8.
4. Hallensleben E. Als het donker wordt… Acute zorg en het moment van de nacht. NTOG 2008; 123: 199-201.
5. Roosmalen J van. De moeder en het kind van de rekening. Inaugurale rede VUMC 25-04-2008.
6. Lith JMM van. Change! Inaugurale rede LUMC 19-06-2009.
7. Jonge A de, Goes BY van der, Ravelli ACJ, Armelink-Verburg MP, Mol BW, Nijhuis JG, Bennebroek Gravenhorst J, Buitendijk SE. Perinatal mortality and morbidity in a nationwide cohort of 529 688 low-risk planned home and hospital births. BJOG 2009; 116: 1177-84.
8. Zwart JJ. Safe motherhood: severe morbidity in the Netherlands. The LEMMoN study. Academisch proefschrift RU Leiden 17-09-2009.
9. Wolleswinkel-van den Bosch JH, Vredevoogd CB, Borkent-Polet M et al. Substandard care factors in perinatal care in The Netherlands: a regional audit of perinatal deaths. Acta Obstet Gynecol Scand 2002; 81: 17-24.
10. Bais JMJ, Eskes M, Bonsel GJ. Determinanten van hoge Nederlandse perinatale sterfte onderzocht in een complete regionale cohort, 1990-1994. Ned Tijdschr Geneeskd 2004; 148: 1873-8.
11. Reu PA de, Nijhuis JG, Oosterbaan HP, Eskes TKAB. Perinatal audit on avoidable mortality in a Dutch rural region: a retrospective study. Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol 200: 88: 65-9.
12. Vollebergh JHA. Beter baren (2). Medisch Contact 2008; 63: 300.