Samenwerking huisarts en bedrijfsarts

In het artikel van Anema c.s. wordt de ‘Leidraad voor huisarts en bedrijfsarts bij de sociaal-medische begeleiding van arbeidsverzuim’ beschreven (MC 20/2001: 790) Zij doen uit de doeken hoe en wanneer bedrijfsarts en huisarts met elkaar contact kunnen opnemen. Een goede eerste stap om de gebrekkige samenwerking te stimuleren.

Voor een goede samenwerking moet in de eerste plaats een afstemming van taken totstandkomen. Dat is nu het grootste manco in onze onderlinge relatie. Wie doet wat bij een RSI-klacht, bij een overspannen werknemer, bij een burn-outpatiënt? Het is ondoenlijk om over elk individu contact met elkaar op te nemen. Mijn optie is dat voor bovengenoemde patiëntencategorieën de bedrijfsarts de hoofdbehandelaar is. Zijn mijn beroepsgenoten het hiermee eens? En willen de bedrijfsartsen dat? (Ook degenen die een ‘mager’ contract hebben met de werkgever.)

Wil er iets van samenwerking van de grond komen, dan zijn een taakverdeling en taakafbakening nodig. Bovendien moeten er duidelijke omschrijvingen komen voor bovengenoemde en andere werkgerelateerde aandoeningen. Zo klinkt zeer vaak de diagnose RSI, maar in verschillende talen. Hier wreekt zich het gebrek aan wetenschappelijke onderbouwing. Tot die onderbouwing er is, zullen we gezamenlijk naar omschrijvingen op het niveau van werkhypotheses moeten zoeken.

We moeten zorgen voor een goede bereikbaarheid. Zo heb ik mijn assistente gezegd elke hulpverlener die opbelt, dus ook de bedrijfsarts, direct door te verbinden. De paar maal in de afgelopen maanden dat ik de bedrijfsarts belde, kwam ik niet verder dan zijn of haar assistente, ook al zei ik plagerig dat het bij mij anders was geregeld. Ook hier zijn duidelijke afspraken op zijn plaats, evenals bekendheid met elkaars namen, faxnummers, enzovoorts. Het belang van deze praktisch zaken is in de Leidraad wat onderbelicht.

Bovenstaande opvattingen over taakafbakening en bereikbaarheid heb ik onlangs gegoten in een ‘open brief’ die ik een verzuimende werknemer meegeef voor de bedrijfsarts. De daarin beschreven manier van samenwerken ervaar ik als zinvol. Ik ga daarmee door tot onze beroepsgroepen duidelijk uitspraken hebben gedaan.

Amsterdam, juli 2001