Perspectief

Wat is waar? Die vraag dringt zich op na het lezen van de begroting en de beleidsagenda van het ministerie van Volksgezondheid en van de vele reacties daarop. Voor zwartkijkers is er als vanouds veel te halen in Den Haag. En huisartsen zullen zich al snel tot deze categorie van levensbeschouwers aangetrokken voelen. Per normpraktijk mogen zij een bedrag van 20.000 euro ophoesten voor Edith Schippers. Somber stelt huisarts Herman Suichies (zie blz. 2281 e.v.) vast dat deze bezuiniging elke grond mist. Huisartsen worden aangeslagen omdat ze meer dan het ‘norminkomen’ verdienen. Maar volgens Suichies deelt Schippers voor de berekening van dat norminkomen simpelweg de totale kosten aan huisartsenzorg – inclusief de infrastructuur voor de huisartsenposten – door het aantal huisartsen. Nogal wiedes dat het inkomen fors uitvalt als je er ook de bakstenen en het wagenpark in meetelt. Tegelijkertijd constateert
Suichies dat zijn werkelijke inkomen al in geen jaren is herijkt, terwijl de kosten voor ondersteuning blijven stijgen.

Ook voor de sociaalgeneeskundigen bevatten de beleidsplannen van VWS weinig opbeurende berichten. Bezuinigingen op stoppen-met-rokenprogramma’s en beweegadviezen tonen volgens KAMG-voorzitter Cisca Koning een gebrek aan visie en samenhang (blz. 2270). ‘Vanuit het oogpunt van het bevorderen van gezondheid is het onbegrijpelijk dat de rollator vergoed wordt en het stoppen met roken uit het basispakket wordt gehaald.’

Maar ook voor aartsoptimisten bieden de plannen aangrijpingspunten. Wat bijvoorbeeld te denken van de arbeidsgeneeskundigen. Bij monde van NVAB-voorzitter Pieter Rodenburg (blz. 2271 ) signaleren zij zowaar een blessing in disguise: ‘Op het moment dat in de reguliere sector minder geld is voor (…) de GGZ (…), zal het waarschijnlijk vaker voorkomen dat wij als bedrijfsgeneeskundigen een oplossing kunnen bieden’, zo stelt hij nuchter vast.

De echt frisse blik waait ons tegemoet uit het Westfries Gasthuis in Hoorn. Econoom en ziekenhuisbestuurder Hugo Keuzenkamp ziet dat de regering miljoenen uittrekt voor extra handen aan het bed en dat de zorg als enige sector mag groeien, waar de rest het moet doen met minder. ‘Tel uw zegeningen’, zo raadt hij aan.

Is de zorgbegroting een stortvloed aan ellende of een lichtpuntje in een zee van duisternis? Het is maar bij wie je je oor te luisteren legt. Maar mochten de Haagse plannenmakers uit zijn op een ouderwets ‘verdeel en heers’, dan zijn ze in die opzet in elk geval geslaagd.

Robert Crommentuyn