Papierwinkel funest voor opleiding
Plaats een reactieIk las zojuist het artikel van Smit (MC 2/2008: 58). ‘Noodkreet’ lijkt me de juiste typering. En een noodkreet die staat voor een probleem waarvan iedereen weet dat het endemisch is geworden. Het artikel van Smit is extra leerzaam door de reactie van Blok en Breslau van de MSRC. Zij zijn volstrekt doof voor het noodsignaal.
Alsof zij melden dat iemand die dreigt te verzuipen niet de juiste hulpvraag stelt, dan wel dat de drenkeling de vraag schriftelijk in drievoud moet inleveren. Het correct uitvoeren van voorschriften van hogerhand is daarvoor onvoldoende argument. Zelfs een soldaat heeft in ons systeem een eigen verantwoordelijkheid. Ergens ligt er een grens waar voorbij muiterij geen doodzonde meer is, maar een plicht.
Iedereen weet dat ook dit jaar de bureaucratie in de zorg weer verder toeneemt. Maar juist individuen of groepen die op plaatsen zitten waar ze de macht hebben om de mooie beloften over vermindering om te zetten in daden, blijken bij voortduring het tegenovergestelde te doen. Willen ze niet? Durven ze niet? Weten ze niet hoe het moet?
En inderdaad, dat gaat wel degelijk ten koste van kwaliteit, flexibiliteit en werkplezier op de werkvloer. Dat is een kwestie van onontkoombare logica.
Stoutenburg, januari 2008
A.L. Cense, psychiater
- Er zijn nog geen reacties
