Overspringende ziektes

Het artikel Overspringende ziektes (MC 25/2010: 1180) benadrukt met recht de importantie van een one health-benadering, maar bagatelliseert de invloed van de intensieve dierhouderij op de volksgezondheid.

De foto op blz. 1180/1181 is veelzeggend: de gezondheid van de getoonde (scharrel!)dieren wordt artificieel op een voor de handel gewenst peil gehouden met behulp van voedingsadditieven en met de natte vinger gedoseerde antibioticacocktails.

De combinatie van chronische situatieve stress en antibiotica in voeding leidt tot ernstige ondermijning van de immuniteitopbouw bij dieren, die onder dergelijke omstandigheden ‘gehouden’ de bakermat vormen voor virusmutaties.

Afgezien van hun natuurlijke verspreiding beschikken in het wild voorkomende dierenpopulaties over een beduidend hogere immuunrespons, waardoor ziekte(mutatie) minder kans krijgt zich op grote schaal te ontwikkelen en te verspreiden.

Het heersende economische axioma alle problematiek te kapitaliseren (zoals het uitsterven van miljarden bijenvolken doorgaans wordt beschouwd in termen van stijgende honingprijzen) is ook doorgedrongen tot de intensieve dierhouderij. Ruimen achteraf en de schade claimen bij de overheid is het adagium van deze sector. De overheid (LNV) blijft diergeneeskundige problemen hardnekkig nivelleren tot een ondernemersrisico in plaats van deze te benaderen als een bedreiging voor zowel dier- als volksgezondheid.

Nederland is koploper in terughoudend met antibioticagebruik als het om de humane geneeskunde gaat, maar grootverbruiker waar het toedienen van antibiotica aan dieren in de intensieve dierhouderij betreft. Het ministerie (LNV) ontbeert al decennia een wetenschappelijk onderbouwd denken in termen van
volks- en diergezondheid. Geen gek idee dus om tot een one health-benadering te komen. Het RIVM wil wel.

Moeder van nagenoeg alle problemen op onze planeet is natuurlijk de gigantische menselijke overbevolking met als gevolg onverzadigbare behoefte aan (drink)water, voedsel en energie. Dit leidt onherroepelijk tot rampen, oorlogen, ziekten en uitputting van natuurlijke bronnen (het eten van sushi, waarvoor hele oceanen worden geplunderd, is dus allesbehalve gezond te noemen). Er moet dan ook vooral iets aan overbevolking en overconsumptie worden gedaan. Vooralsnog een groot politiek taboe.

Amsterdam, juli 2010
Jan Verbiest, basisarts, met onder meer werkervaring in diergeneeskunde

Rubriek Brieven