Noten op de allochtone zang

De toonzetting van de column van Floris Sanders zint mij helemaal niet (MC 29-30/2007: 1269). Is zijn volgende stap in zijn bewogen carrière er een in de politiek?

Ik ben Nederlander van Indiaas-Pakistaans-Surinaamse oorsprong met familie in meer dan twintig landen, met allerlei geloofsovertuigingen. Ik ben geen allochtoon maar wereldburger. Iets wat Sanders duidelijk niet is. Of denkt hij dat de wereld ophoudt bij de grenzen van Nederland?

Als mens en als dokter heb ik respect voor ieders levensfilosofie of denkwijze, zolang er maar niet van mij wordt verwacht dat ik me bekeer. Als dokter ben ik dienstverlener en doe ik alles binnen mijn mogelijkheden om patiënten hun zin te geven. Dat laat ik ze ook weten, zodat ze zich vrij voelen. Direct daaraan gekoppeld geef ik ook mijn grenzen aan. Indien hun vraag grensoverschrijdend is voor mij, zeg ik ze dat en help ik ze aan een ander. Neem maar van mij aan dat Sanders ‘professionele werkers in de gezondheidszorg’ ook mensen zijn die wel eens seksueel intimideren, vooroordelen hebben, discrimineren, intolerant zijn et cetera, et cetera. Op dit punt steekt Sanders echt zijn kop in het zand en klinkt hij ‘lekker rechts populistisch’.

Ook kan ik hem verzekeren dat in de gezondheidszorg niet iedereen gelijk wordt behandeld, zoals de zwarte patiënt, de zwarte arts-in-opleiding, de zwarte medisch specialist, de homo, de dokter of de patiënt met een hoofddoek. Sanders verkoopt op dit punt wederom onzin. De laatste zinnen van de column zijn nog het ergst: ‘Je geloof verschaft je geen voorrechten. Kwestie van beschaving.’ (???) Wordt wakker man, beschaving wordt niet gedefinieerd in Nederland. Sanders zou zich wat meer in anderen moeten verdiepen, dan zou hij waarschijnlijk leren inzien dat beschaving meerdere kleuren heeft. Zijn minimalistische visie doet mij als wereldmens en dokter tekort.

Lelystad, juli 2007

Marlon Merhai, anesthesioloog