Niet meer wakker worden
Plaats een reactieDe anonieme inzender van het praktijkperikel ‘Niet meer wakker worden’ (MC 9/2009: 384) schetst een situatie die wij frequent tegenkomen en met de palliatieve handelswijze van de arts kunnen velen van ons zich gemakkelijk vereenzelvigen.
Maar bij de zinsnede: ‘”Misschien voeren we de dosis morfine en valium nog iets op”, zei ik en ze begrepen wat ik bedoelde’ gingen bij mij de nekharen recht overeind staan. Misschien was het voor de auteur en de dochter van de patiënte duidelijk, bij mij ontstonden grote vraagtekens. Wat bedoelde de dokter? Waarom de dosis ‘iets opvoeren’ terwijl de patiënte ‘rustig in coma’ ligt? Toch niet om ‘het’ te versnellen, hoop ik? Want in dat geval had de broeder wel degelijk een punt.
De weergave van de feiten doet vermoeden dat deze arts de regels nog niet helemaal begrijpt. Nog eenmaal: als – in een situatie van palliatieve sedatie – de refractaire symptomen voldoende onder controle zijn dan is er geen reden om het gevoerde beleid te wijzigen.
Het opvoeren van de dosis opiaten en benzodiazepinen is dan niet alleen medisch onjuist handelen, het is tevens potentieel schadelijk voor de patiënt. Het tuchtrecht biedt geen ruimte. Opiaten en benzodiazepinen (liefst midazolam) passen prima in een symptomatisch of palliatief beleid, maar moeten zorgvuldig en op maat worden gedoseerd (zie de richtlijn Palliatieve sedatie).
Zolang dokters er verkeerde ideeën op nahouden, kunnen we het de broeders en zusters niet kwalijk nemen dat ze af en toe moeten worden bijgepraat.
Almelo, februari 2009
Ingmar Waardenburg, specialist ouderengeneeskunde
- Er zijn nog geen reacties
