Na 30 jaar huisarts nog even gedoogd (5)

Recentelijk hebben enkele collega’s hun ongenoegen geuit over het doorhalen van hun registratie als huisarts door de HVRC. Zij verbinden daaraan de conclusie dat zij geen huisartsenwerk meer mogen doen. Dat is onjuist. De Wet BIG staat (basis)artsen toe specialistische handelingen te doen mits zij daartoe bekwaam zijn. Hiervan wordt op allerlei plaatsen in de gezondheidszorg gebruikgemaakt, maar het is betrekkelijk nieuw in de huisartsgeneeskunde.

Aan allerlei specialistenmaatschappen zijn artsen verbonden die specifieke taken vervullen. Denk aan artsen zonder wie de ANW-diensten voor specialisten in ziekenhuizen niet te doen zouden zijn, aan ingrepen op poliklinieken in de praktijk van snijdende specialisten of aan het werk van artsen die binnen de grote GGZ-instellingen specifieke taken uitvoeren. Voorwaarde voor het medisch handelen is niet de bevoegdheid als specialist, maar de bekwaamheid de betreffende taak te verrichten.

Huisartsen die meer dan vijf jaar geen diensten meer hebben gedaan, maar nog wel erkend zijn als huisarts, zijn hoogstwaarschijnlijk niet bekwaam om dienst te doen op een huisartsenpost. Deze instellingen dienen de bekwaamheid van deze artsen te onderzoeken voordat zij hen toestaan dienst te doen.

Als een arts zichzelf, op goede gronden, bekwaam acht bepaalde taken uit te voeren en de instelling vindt dat ook, dan is het ontbreken van een erkenning als specialist geen beletsel. Wel zal de bekwaamheid van de arts goed moeten worden gedocumenteerd en er zal een regeling moeten worden getroffen met de WA-verzekering. Hoe dit moet, komt in de opleidingen ruimschoots aan de orde. Tijdens opleidingen voeren basisartsen immers ook op een gegeven moment zelfstandig gespecialiseerde taken uit.

De collega’s Hamers en Groeneveld kunnen huisartsenwerk blijven doen mits zij hun bekwaamheid kunnen aantonen. Dat lijkt gezien hun ervaring en de reactie van hun collega’s geen probleem.

Amsterdam, juli 2007

E. Reynders, huisarts en docent