‘Mijn reizen naar Afghanistan helpen me dingen in perspectief te zien'
2 reactiesAios Niloufar Rahim koos voor huisartsgeneeskunde, omdat ze naast haar opleiding tijd wil vrijhouden voor haar vrijwilligerswerk.
‘Tot mijn 10de woonde ik in Afghanistan. Eigenlijk was het mijn droom om medisch specialist te worden en dan terug te keren. Mijn gedachte was dat ik als medisch specialist van betekenis zou kunnen zijn voor de patiënten daar. Na mijn afstuderen heb ik vijf jaar gewerkt als anios in verschillende specialismen, maar de ziekenhuiscultuur stond me tegen. De werkdruk bij sommige specialismen was bizar hoog. Ik realiseerde me dat als ik bijvoorbeeld gynaecoloog wilde worden, ik tijdens mijn opleiding vijf jaar lang keihard zou moeten werken, zonder daar íéts naast te kunnen doen. Ik wil echter ook andere belangrijke dingen blijven doen. Dat is een lastig dilemma; enerzijds wíl ik die toewijding aan mijn levenswerk, maar anderzijds vind ik dat we daar als artsen misschien wat in zijn doorgeschoten. Het is bizar om te zien hoe druk jonge artsen zijn en zichzelf helemaal verliezen.’
Vrijwilligerswerk
‘Ik dacht altijd dat het huisartsenvak niets voor mij zou zijn, maar ik heb ontdekt dat het juist heel goed bij me past. Ik vind veel vakken leuk: kindergeneeskunde, spoedeisende hulp, gynaecologie. In de huisartsgeneeskunde komt alles voorbij. Natuurlijk heb ik het nu echt niet rustig, ik ben continu bezig. Maar naar mijn idee is er naast de huisartsenopleiding meer ruimte voor wat je verder nog belangrijk vindt.
Leeftijd: 34 jaar
Werk: sinds 2019 fulltime aios huisartsgeneeskunde in Nijmegen
Vrijwilligerswerk: voorzitter stichting Keihan
Privé: single
Mijn vrijwilligerswerk voor stichting Keihan bijvoorbeeld wilde ik niet stopzetten voor mijn opleiding. Sinds 2008 ben ik actief, sinds januari 2020 als voorzitter. Keihan richt zich op hulp, ondersteuning, educatie en integratie van Afghanen in Nederland en op ontwikkelingssamenwerking binnen Afghanistan. We richten ons met verschillende projecten vooral op het verbeteren van de gezondheidszorg daar, bijvoorbeeld door onderwijs te geven aan geneeskundestudenten. Sinds 2012 ben ik ieder jaar naar Afghanistan gereisd, tot de pandemie dit onmogelijk maakte. In de eerste jaren was het veilig, ook voor mij als vrouw alleen. Ik ging zelfs in mijn eentje hiken in de bergen rond Kabul. Maar de situatie is erg verslechterd. Momenteel is het zelfs gevaarlijk alleen de straat op te gaan. Het leven daar gaat gepaard met veel risico. Gek genoeg wen je daaraan als je er bent en besef je het pas bij terugkomst in Nederland.’
Onveilig
‘De omstandigheden voor dokters in Afghanistan zijn onvergelijkbaar met die van dokters in Nederland. Ze verdienen heel weinig en het leven is continu onveilig, ook binnen de ziekenhuizen. Artsen worden vaak bedreigd of aangevallen door patiënten of hun naasten. Dat komt mede doordat overal een gebrek aan is, aan medicijnen, aan materialen. De patiënten zelf hebben vaak geen geld voor behandelingen en door een gebrek aan scholing begrijpen ze de omstandigheden vaak niet.
Ik heb als arts ontzettend veel aan deze ervaringen; het helpt mij enorm dingen in perspectief te zien. Als je in Afghaanse ziekenhuizen bent geweest, realiseer je je pas hoe góéd we het hier hebben. Tegelijkertijd is het ook mijn valkuil. Ik vind het soms lastig begrip op te brengen voor patiënten die klagen over de kleinste dingen of die de zoveelste verwijzing willen. Ik zal patiënten er nooit op wijzen dat de situatie in andere landen veel slechter is, maar de gedachte maakt me wel verdrietig. Het is mijn grootste uitdaging in de geneeskunde om te blijven kijken vanuit het perspectief van de patiënt.'
-
Simone Paauw
Simone Paauw interviewt het liefst de ‘gewone arts’ met een bijzonder verhaal. Ze heeft aandacht voor diversiteit en inclusie in de breedte, discriminatie en grensoverschrijdend gedrag (op de werkvloer) en de positie van vluchtelingen en vluchteling-artsen. (Gezondheids)recht en medisch tuchtrecht hebben haar bijzondere interesse.
Herbert Roerdink
Chirurg, Deventer
Mooi verhaal Niloufar en respect voor de keuzes die je hebt gemaakt. En voor de vele klagers over onze gezondheidszorg in Nederland zou het misschien niet verkeerd zijn om eens een kijkje te nemen in een ziekenhuis in Afghanistan. Succes met je oplei...ding en je werk voor Afghanistan.
Hans van Wechem
Psychiater , Amsterdam
Dank je Niloufar voor je eerlijke en openhartige woorden en daden. We hebben het inderdaad goed zonder dat we ons dat vaak genoeg lijken te beseffen. Tegelijkertijd staat jouw en mijn agenda en van zoveel andere zorgverleners tot de rand vol. Dat gee...ft te denken waar geluk en tevredenheid echt van af hangt.