Medicus-pictor Hendrik Wiegersma

In de kunstspecial (MC nr. 51-52/1999) passeert een breed scala aan onderwerpen de revue. De gekozen thema’s variëren van cardiale iconografie tot blessureleed bij topdansers. De rode draad door alle artikelen is echter het raakvlak tussen de geneeskunst en de beeldende kunst.

Vanuit deze invalshoek redenerend, ontbrak in het nummer een van de meest gewaardeerde maar even zo vaak be- commentarieerde schilderende artsen uit de afgelopen eeuw: huisarts en kunstenaar Hendrik Wiegersma (1891-1969).

Deze Brabantse medicus-pictor, zoals hij zichzelf noemt, begon op 34-jarige leeftijd te schilderen en vond nagenoeg meteen aansluiting bij vooraanstaande kunstenaars van zijn tijd. Hij onderhield intensieve contacten met tijdgenoten (Zadkine, Permeke, De Smet, Van Rees) en werd een late vertegenwoordiger van het expressionisme in Nederland.

De menselijke figuur neemt in Wiegersma’s oeuvre een belangrijke plaats in. Zijn dagelijks leven als huisarts inspireerde hem tot het schilderen van de mens in het algemeen en de patiënt in het bijzonder. Sommige van zijn schilderijen lenen zich dan ook uitstekend voor een diagnostische speurtocht, zoals die in het artikel ‘Oude meesters, nieuwe inzichten’ centraal stond.

In 1925 kreeg Wiegersma zijn eerste tentoonstelling in Den Haag. Veel exposities zouden nog volgen, onder andere in Rotterdam, Utrecht, Brussel, Biënnales van Venetië en Sao Paulo. Bij zijn zestigste verjaardag werd hij gehuldigd met een tentoonstelling in het Amsterdamse Stedelijk Museum. Wiegersma behoorde als medicus-pictor tot de prominente Nederlandse kunstenaars van de twintigste eeuw, waardoor met recht kan worden gesteld dat hij een plaats verdiende in de kunstspecial van Medisch Contact.

Utrecht, januari 2000