Laat behandeling ziek dier over aan dierenarts
3 reactiesAlle artsen die hun huisdier van medicatie voorzien, opereren of anderszins diergeneeskundige hulp verlenen, zijn eigenlijk in overtreding.
Zo staat het in de wet op de uitoefening van de diergeneeskunde: ‘Het onvruchtbaar maken van dieren, het verrichten van operaties bij dieren en het toepassen bij dieren van dierengeneesmiddelen (...) is, voor zover een en ander niet als beroep geschiedt, aan anderen dan dierenartsen verboden.’
Iaira Boissevain, juriste en als docent dier en recht verbonden aan de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht, kan het alleen maar beamen. ‘De wet is streng’, zegt ze. Het uitoefenen van de diergeneeskunde is voorbehouden aan dierenartsen. Er bestaan wel uitzonderingen en ontheffingen. De minister staat bijvoorbeeld toe dat varkenshouders zelf hun mannelijke biggen onvruchtbaar mogen maken. Boissevain: ‘Dat mogen humane artsen dus niet doen.’
Ludo Hellebrekers, voorzitter van de KNMvD, en hoogleraar veterinaire anesthesiologie zegt dat ‘in specifieke omstandigheden een beroep op assistentie van humaan geneeskundige (sub-)discipline nodig of zelfs wenselijk kan zijn’. ‘Ik denk aan chirurgische ingrepen die zo specialistisch zijn dat ze in de diergeneeskunde nog niet ontwikkeld zijn. Maar onder alle omstandigheden gebeurt dat onder eindverantwoordelijkheid en supervisie van een dierenarts.’
Hij vindt dat de humane en veterinaire disciplines elkaar met respect moeten benaderen. ‘Ik proef soms enig dedain ten opzichte van de eerstelijnsdiergeneeskunde. Maar het omgekeerde komt ook voor. De dierenarts die zichzelf een antibioticum of een pijnstiller voorschrijft.’
Er is volgens hem onder humane artsen vaak een ‘totaal gebrek aan kennis over de wijze waarop de diergeneeskundige zorg is georganiseerd. ‘Weten humane artsen dat we in de diergeneeskundige zorg een eerste, tweede en derde lijn kennen? Dat er in de diergeneeskunde specialismen en subspecialismen zijn? En dat daaraan Europese eisen zijn verbonden, zoals een vierjarige vervolgopleiding compleet met zware examens? En dat elke student diergeneeskunde vanaf de eerste studiedag leert dat er grote verschillen tussen diersoorten bestaan? Bijvoorbeeld als het gaat om farmacokinetiek en farmacodynamiek van geneesmiddelen; halfwaardetijden over species kunnen verschillen van een paar uur tot een paar dagen!’
Als humane artsen hun dieren behandelen, komt dat ‘ongetwijfeld voort uit een grote mate van betrokkenheid en liefde voor het dier en het geneeskundige vak’, meent Hellebrekers. ‘Toch is mijn advies: behandel niet zelf, maar ga met je kennis en inzicht als huisarts, neuroloog of internist praten met je collega veterinair specialist. Dat is de beste weg; vooral ook voor het dier!’
Henk Maassen
Lees ook:
- Lezersbijdragen van artsen over behandeling van dieren
- Meer nieuws
J.I. Huizing-Hekert
, APELDOORN
Dag collegae,
Na raadpleging van het op internet gezette diergeneeskundig farmacotherapeutisch kompas schreef ik mijn dementerende en slechtziende hond met angstige hallucinaties clomipramine voor tegen deze paniekaanvallen.
Omdat mijn dierenarts all...een noötropil of iets dergelijks wilde geven, waarin ik vanuit de mensgeneeskunde weinig fiducie heb. Het gebruik had succes, de paniekaanvallen en visuele hallucinaties gingen over en ik kon het medicijn na drie maanden weer uitsluipen.
Je denkt toch mee vanuit je eigen achtergrond nietwaar?
J.M. Keppel Hesselink
, Bosch en Duin
Mensen en vele diersoorten horen tot de orde der mammalia. Kennis van de pathophysiologie bij een species, homo sapiens sapiens, helpt bij de behandeling van andere species binnen de orde van de mammalia. Dat een arts een dier niet zou mogen behandel...en als hij denkt dat wel te kunnen is vrij kortzichtig van de wet. Zoveel schelen we niet, en ook genoom technisch vallen de overeenkomsten meer op dan de verschillen......
B. Bruijn
, Streefkerk
Is het nu zo dat de wet op de uitoefening van de diergeneeskunde strenger is, dan diegene die dit voor mensengeneeskunde regelt? Ik heb de indruk van wel.