Groot, leeg en heet - Over de grens Australië

Anesthesioloog en SEH-arts in Perth

Na de afronding van onze opleiding heeft het even geduurd voordat onze droom werkelijkheid werd. Tijdens de studietijd hadden we Australië als backpacker al verkend en namen we de beslissing om te proberen later in dat land aan de slag te gaan. Dat lukte, hoewel er een jaar papierwerk aan voorafging.

Waarom Perth? Als je als arts op zoek gaat naar een baan in Australië, wordt het al snel duidelijk dat steden als Sydney en Melbourne niet zitten te wachten op buitenlandse dokters. Dat komt door het populaire karakter van de steden en het grote aanbod van Australische medici. Banen zijn er wél op de plekken waar Australiërs zelf niet willen werken: the outback of rural areas - verafgelegen gebieden waar het droog, heet en leeg is. En West-Australië is groot, erg groot en erg leeg. Je kunt met gemak een groot deel van Europa kwijt in deze Australische staat. Hier een polikliniek bezoeken is te vergelijken met een Europeaan die van Moskou naar Rotterdam moet vliegen om naar zijn aambeien te laten kijken.

In die enorme lege staat ligt één wereldstad met een van de grootste en bekendste traumacentra van Australië, het Royal Perth Hospital. Vanwege de geografie van West-Australië en de aard van dit staatsziekenhuis is de pathologie die je hier ziet bijzonder. De patiëntenpopulatie bestaat met name uit de lagere sociale klasse, er zijn veel drugs- en geweldsgerelateerde problemen en is er veel psychiatrische problematiek.

Mensen vliegen of rijden duizenden kilometers om op de SEH een gebroken vinger te presenteren en zich daar consequent aan te laten opereren. Alle grote trauma’s binnen de staat worden ingevlogen om een plekje te krijgen op de State Trauma Unit.

Op de operatieafdeling van het RPH is het anesthesiologiepersoneel een verzameling van Maleisiërs, Britten, Chinezen, Duitsers en een Nederlander. Vanwege het hoge spoedkarakter van veel operaties is de planning regelmatig een chaos en is het eerste contact tussen patiënt en anesthesioloog soms maar 10 minuten voor de operatie zelf. Weinig tot geen voorbereiding van de patiënt dus en soms maar erg gebrekkige kennis van de voorgeschiedenis.

De medisch-technische capaciteiten van de anesthesiologen zijn bijzonder goed en het kennisniveau ligt hoog. Protocollen en richtlijnen bestaan wel, maar er wordt vaak van afgeweken. Iedere specialist beslist een beetje zelf wat hij of zij het beste voor de patiënt vindt en dit kan tot hele interessante behandelingen leiden. Het antibioticabeleid is een mooi voorbeeld: voor de meest triviale en onnodige indicaties worden legio antibiotica voorgeschreven.

Voor een SEH-arts is de Australische spoedeisende hulp een uitdaging. De Emergency Department wordt volledig gerund door SEH-artsen zonder tussenkomst van andere specialisten. Je bent verantwoordelijk voor alle patiënten op de SEH. Van de meest instabiele patiënten die je volledig moet oplijnen tot de patiënt met wax in zijn oor; je moet van alle markten thuis zijn. De jonge dokters hebben weinig tot geen verantwoordelijkheid en die moet je in alles superviseren. Omdat er lange wachttijden (van uren en uren) waren, is een paar jaar geleden de 4-uursregel ingevoerd. Het is de bedoeling dat er binnen 2 uur een plan is en dat de patiënt binnen 4 uur van de SEH af is. Uitdagend om snel beslissingen te nemen…

De SEH in het Royal Perth Hospital is een van de drukste van Australië, met tussen de 250 en 300 patiënten per dag. Je werkt dus, zoals je dat op de eerste dag krijgt te horen, je arse off.

Elk vrije weekend reizen we langs de westkust om zoveel mogelijk te genieten van dit land. De natuur rondom Perth is ongeëvenaard. Walvissen die je uit je slaapkamerraam kan zien zwemmen in zee, wilde dolfijnen die tijdens het zwemmen met je komen spelen, slangen in de achtertuin en een schorpioen onder de bank.

Michal Pelka, anesthesioloog, Royal Perth Hospital, Australië

Karen van Doorn, SEH-arts, Royal Perth Hospital, Australië

contact
karen_van_doorn@hotmail.com; cc: redactie@medischcontact.nl