Frontaal meningeoom

Een 58-jarige man werd naakt en in verwarde toestand aangetroffen op straat. In de voorafgaande weken was hij in een vergelijkbare toestand binnengebracht in ten minste één ander ziekenhuis in de regio en zonder diagnose ontslagen. Tijdens zijn verblijf op de eerste hulp in ons ziekenhuis maakte hij een epileptisch insult door, waarna er duidelijk sprake was van hemiparese rechts met afasie. De MRI-scan (zie foto 1) liet links frontaal een grote tumor zien van 7,2 x 5,2 x 5,2 centimeter. Deze tumor werd gereseceerd (zie foto 2). De PA-uitslag liet een atypisch meningeoom zien.

De patiënt werd nog enige maanden vervolgd op de poli. Hierbij viel op dat hij geleidelijk aan veranderde in een intelligente man die goed kon vertellen wat hem was overkomen. Hij vertelde dat hij al zeven jaar in een soort mist leefde. Voor die tijd leidde hij een normaal leven.

In de laatste zeven jaar was hij echter gescheiden, vervreemd van zijn kinderen, failliet gegaan, geëmigreerd en gestart met een nieuwe baan. Hij was opnieuw getrouwd, gescheiden en ontslagen, waarna hij terugkeerde naar Nederland, waar hij steeds meer aan de zelfkant van de samenleving terecht was gekomen.

Een dergelijk dramatisch verloop, met bijvoorbeeld langdurige opname in de psychiatrie, wordt soms gezien bij frontale meningeomen. De tumor heeft op die plek voldoende ruimte om uit te breiden zonder objectiveerbare neurologische uitval te geven, maar leidt wel in toenemende mate tot een frontaal syndroom. Als de patiënt geen insult had doorgemaakt op onze eerste hulp, was hij misschien ook bij ons zonder juiste diagnose weggestuurd.

Deze casus illustreert dat bij patiënten die op oudere leeftijd een knik in de levensloop laten zien, gedacht moet worden aan een onderliggende behandelbare organische oorzaak. Neurologisch of neuropsychologisch onderzoek of beeldvorming is dan het overwegen meer dan waard.

P. van Eijsden, S.M. Peerdeman,

afdeling Neurochirurgie, Vrije Universiteit Medisch Centrum, Amsterdam