Foto gemist, claim aan de broek
Plaats een reactieDe auteurs van het artikel over de gezamenlijke röntgenbespreking (
) stellen dat hiaten in de terugkoppeling van röntgenbeoordelingen een regelmatig terugkerend risico zijn voor claims. De radioloog wordt ervoor verantwoordelijk gesteld dat uitslagen en conclusies tijdig bij de aanvrager terechtkomen, hetgeen volgens de auteurs ook opvatting van de Nederlandse Vereniging voor Radiologie is. Mede daarom is telefonisch contact of bespreking met clinici voorafgaand aan schriftelijke verslaglegging toe te juichen bij (semi)spoeduitslagen.
De auteurs menen, mede op basis van buitenlandse literatuur, dat radiologen moeten verifiëren of een aanvrager de radiologische uitslag begrijpt. Maar als de radioloog de verslaglegging in normaal begrijpelijke medische terminologie uitvoert, mag hij er volgens mij van uitgaan dat zij wordt begrepen. Dat soms bij (beginnende) collegas onverwacht anatomische basiskennis blijkt te ontbreken, kun je de radioloog toch niet aanrekenen?
Ook menen de auteurs dat de radioloog moet nagaan of een uitslag niet ongelezen in de status verdwijnt. Dat is de wereld op zijn kop. De behandelend arts is immers de spin in het web die alle gegevens (anamnese, lichamelijk onderzoek, lab, röntgen, et cetera) aanvraagt, weegt, eindconclusies trekt en dan een behandelplan opstelt.
Als de auteurs een radioloog als medeauteur hadden gezocht, had die de auteurs wel verteld dat het voor een radioloog ook praktisch een onmogelijke taak is om van 10.000 tot 15.000 verslagen per jaar na te gaan of de aanvrager ze wel heeft gelezen. Ook zouden de aanvragers horendol worden van telefonerende radiologen. Nederlandse (tuchtrechtelijke) jurisprudentie die deze twee meningen zouden ondersteunen, heb ik dan ook niet kunnen vinden.
Den Helder, april 2008
R.M. Maes, radioloog
- Er zijn nog geen reacties
