Falende zorg niet afwentelen op honoraria

De aanval op de specialist is van alle kanten ingezet. Vooral op hun honoraria.

De Orde van Medisch Specialisten probeert die honoraria te rechtvaardigen met argumenten, gebaseerd op redelijkheid. Maar gezien de kritiek, uit alle lagen van de maatschappij, op de door iedereen ervaren ongecontroleerde inkomensstijging bij medisch specialisten, heeft dit geen effect: het inkomen van de medisch specialist wordt direct geassocieerd met medische missers, wachttijden, onvoldoende zorg, eigen risico’s en bijbetalingen.

Het is ook moeilijk uit te leggen, want wachttijden, beperkte medicijnkeuze en eigen bijdragen merkt men direct bij de specialist. En ook het gebrek aan professionele zorg in de ziekenhuizen, het gebrek aan empathie, met name in de verpleeg- en verzorgingshuizen, wordt bij de onvrede over de specialist opgeteld. Al deze zaken worden verklaard door geldgebrek, en opgelost met organisatorische maatregelen, meestal bestaande uit schaalvergroting of taaksubstitutie: verzorgenden in plaats van verpleegkundigen, verpleegkundigen in plaats van artsen, algemene artsen in plaats van specialisten. Dat alles binnen steeds strakkere protocollen die de patiëntveiligheid moeten borgen. Macro gezien heel kosteneffectief voor het ‘product zorg’.

Maar is de zorg een supermarkt? Is het niet zinniger dat de medisch specialist zijn acties richt op de basis van de falende zorg? Daarbij past een ethiek van goede, individuele patiëntenzorg; van een primaat voor aandacht en individualisering en niet voor productie en efficiëntie. Niet met hetzelfde budget steeds meer zorg leveren, maar aan de patiënt die zorg leveren die nodig is (cure én care).

Daarbij past ook een maatschappelijk verantwoord inkomen. Als de maatschappij daar een norm voor heeft gesteld binnen de publieke sector, dan is het aan de verantwoordelijke specialistenvereniging om zich daarop te richten.

Dan komen de keuzes die de maatschappij moet maken (en dat moet ze) duidelijk naar voren, en worden ze niet afgewenteld op de honoraria.

Haren, juli 2010
R.L. Diercks, orthopedisch chirurg, hoogleraar klinische sportgeneeskunde

Rubriek Brieven