Dekmantel voor productpromotie

Advocaat Loevendie van de Osteoporose Stichting kreeg van uw redactie volop ruimte om te reageren op het artikel van huisarts Van der Linde over de wijze waarop deze patiëntenorganisatie omgaat met sponsorgeld van de farmaceutische industrie (MC 25/2007: 1088). Ik ben inmiddels gewend aan de holle retoriek van Loevendie, dus die laat ik graag voor zijn rekening. Maar de advocaat blijft herhalen dat ik een loopje neem met de beginselen van hoor- en wederhoor. En daarmee raakt hij aan de kern van mijn journalistieke werk. Daar moet ik op reageren.

Tussen maart en juni 2005 heb ik, tijdens het schrijven van mijn boek, zeven pogingen gedaan in contact te komen met het bestuur van de Osteoporose Stichting. Directeur/secretaris De Boer weigerde mij inzage in de financiële jaarstukken. Op vragen, per telefoon, brief en  fax, werd niet ingegaan. Stichtingsvoorzitter prof. dr. Netelenbos gooide de hoorn op de haak. Mijn vragen kwamen wel ter sprake in de bestuursvergadering van de stichting op 21 juni 2005, zo blijkt uit de notulen: ‘Coen Netelenbos wil graag zeker weten of het bestuur gedwongen kan worden door wie dan ook om inzage te geven in de jaarverslagen en financiële overzichten van de stichting, als wij daar problemen mee zouden hebben.’ Deze volstrekte geslotenheid herhaalde zich in april 2007, nadat ik door derden was benaderd met informatie over de interne ‘huishouding’ van de Osteoporose Stichting en Vereniging en daarover in Trouw wilde schrijven. Ook toen heb ik keer op keer het bestuur van de stichting gelegenheid gegeven op mijn vragen in te gaan. Ik zie derhalve verlangend uit naar een onafhankelijke toetsing van mijn journalistieke handelwijze, zoals beloofd door advocaat Loevendie.

Amsterdam, juni 2007

Joop Bouma, journalist dagblad Trouw