Allopurinol bij stabiele angina pectoris

Hoe het precies werkt, is niet duidelijk. Dat het werkt, wel: het jichtmiddel allopurinol verbetert inspanningstolerantie bij stabiele angina pectoris. Dit blijkt uit een placebogecontroleerde, dubbelblinde, gerandomiseerde studie door Awsan Noman c.s., die in The Lancet verscheen.

Bij 65 patiënten die minimaal twee maanden last hadden van stabiele, chronische angina pectoris, en bij wie op de angiografie afwijkingen aan de kransslagaders waren gezien, vond randomisatie plaats. De helft begon met zes weken hoge doses allopurinol, en daarna zes weken placebo’s, bij de andere helft was het precies andersom.

Voorafgaand aan de studie, en na elke behandelperiode, werden de deelnemers op de fiets gezet voor een inspannings-ECG. Ze bleven tijdens de studie hun ‘eigen’ medicijnen gebruiken. De totale tijd dat deelnemers het volhielden op de fiets, de tijd totdat ze klachten kregen, en de tijd totdat op het ECG ST-elevaties te zien waren, nam significant meer toe bij de allopurinolslikkers dan in de placebogroep. Bij het criterium ‘tijd tot ST-elevatie’ verbeterde 85 procent van de deelnemers hun uitgangstijd, in de placebogroep 58 procent. Let wel: deelnemers gebruikten ook andere medicatie, het gaat dus niet (alleen) om een placebo-effect.

Waar het precies door komt, weet men niet, maar de xanthine-oxidaseremmer allopurinol, al sinds tijden hét jichtmiddel, verlaagt het zuurstofgebruik van de hartspier. En kan dus effectief zijn bij de behandeling van stabiele angina. Bovendien heeft het volgens de auteurs een aantal voordelen: het is goedkoop en heeft weinig bijwerkingen, zeker in vergelijking met bijvoorbeeld nitraten en bètablokkers. Wat de precieze rol in de aanpak van coronaire hartziekte moet zijn, is nog niet duidelijk.

Sophie Broersen

The Lancet 2010; doi: 10.1016/S0140-6736(10)60391-1: Effect of high-dose allopurinol on exercise in patients with chronic stable angina: a randomised, placebo controlled crossover trial

• Rubriek MediSein
• Meer nieuws