Afrikaanse frustraties

Tijdens het maken van deeg voor de traditionele Afrikaanse chapati-pannenkoeken, dwalen mijn gedachten steeds weer af. In tegenstelling tot het deeg, is het Afrikaanse leven niet zo kneedbaar. Dat bleek uit de tragische bevalling van deze middag. Uit de buik van een jonge meid kwam een levenloos lijfje, en vervolgens – uit de nog steeds bolronde buik – een tweede slap lichaampje, de buikhuid half loslatend, maar verder met alles erop en eraan.

Bedroefd en onder de indruk wikkelde ik de dode popjes in de kanga. Normaal laat ik het schattige babyhoofdje eruit steken, nu vouwde ik de doek helemaal dicht rond de twee lijfjes. Daarna kon ik weinig anders doen dan bij de ongelukkige moeder meelevend een hand op de schouder leggen, terwijl zij haar ongeluk en afschuw van zich af braakte.

In Nederland zouden er al tien psychotherapeuten rond het bed hebben gezeten om te helpen deze indrukwekkende gebeurtenis te verwerken. En hier? Niemand die even een troostend of bemoedigend woordje tegen haar zegt, ze wordt alleen gelaten in haar ellende.

Saskia van Vught, huisarts in opleiding

Lezersbijdragen Bijzondere bevalling