Waar de wind de aarde raakt
Borduren na oorlogstrauma
Plaats een reactie
Waar de wind de aarde raakt, Ilaria Tuti (vertaling: Hilda Schraa), Cargo, 320 blz., 21,99 euro.
bestellen
Ilaria Tuti’s mooie roman "Waar de wind de aarde raakt is" een fictionele weergave van medische gebeurtenissen in het eerste anderhalve jaar van de Eerste Wereldoorlog, zoals bijvoorbeeld ook Pat Barker deed in haar Regeneratie, over de Britse getraumatiseerden. Net als bij Barker is een deel van de personages verzonnen en een ander deel historisch.
Tuti brengt terecht het door de artsen Louisa Anderson en Flora Murray opgezette militaire hospitaal Endell Street te Londen in herinnering. Eerst hadden zij een mobiel veldhospitaal in Frankrijk geleid, maar raakten gefrustreerd door het draaideureffect: oplappen en weer terug. In Endell Street werden daarom louter gewonden behandeld die niet meer direct aan de oorlog konden deelnemen. Een tweede draad waar Tuti op voortborduurt is, inderdaad, het met naald en draad uitrusten van deze gewonden zodat zij door middel van borduurwerk hun ervaringen konden verwerken.
Het zijn beide medische activiteiten die ‘gendervraagtekens’ plaatsen en dus maatschappelijk tot ophef leidden: vrouwen, suffragettes nog wel, die meenden arts te kunnen spelen en daarbij mannen aan het borduren zetten.
Tuti’s boek is niet gespeend van clichés. Uiteraard worden de hoofdpersonen, een eerst sceptische zwaargewonde en de hem behandelende arts, verliefd. Zeker in het begin zijn de dialogen wat uitleggerig van aard. Enkele gebeurtenissen zijn anachronistisch. Pack up your troubles dateert van 1915 en kan dus niet in augustus 1914 zijn gezongen. In mei 1915 was er nog geen mosterdgas. Het zijn kleine vlekjes die niet verhinderden dat ik het boek in zeer korte tijd heb uitgelezen. Ook het mooiste borduurwerk heeft wel ergens een foute steek.
- Er zijn nog geen reacties
