Defecating gold, the biology, psychology, mythology & poetry of excrement

Defecating gold, the biology, psychology, mythology & poetry of excrement, Ronald  Blumer, Middlemarch Media Press, 156 blz., 16,45 euro.

bestellen

Op de Efteling komt bij inworp van 50 cent een ‘gouden’ dukaat uit het achterwerk van ‘Ezeltje strek je’. Ooit zou het sprookje hierachter in symbolisch opzicht bewaarheid kunnen zijn. Want onze ‘grote boodschap’ kan in de toekomst van grote waarde worden. Een voorbeeld: bij een ruimtereis naar Mars zouden de in de capsulewand opgeslagen feces van astronauten bescherming bieden tegen gevaarlijke straling.

Het taboe op poep vormt het startpunt van Defecating gold, the biology, psychology, mythology & poetry of excrement. In dit informatieve, soms ronduit vermakelijke boek met serieuze ondertoon benadert televisieproducent Ronald Blumer het onderwerp zeer breed: van ‘Making shit’ en ‘Dog shit’ tot ‘Eating shit’, ‘Shit art’ en ‘Holy shit’ (Martin Luther was geobsedeerd door poep). Het taboe betreft ook het leed dat obstipatie teweeg kan brengen, onder andere als bijwerking van opiaten: de hieraan verslaafde Elvis Presley stierf op het toilet!

Het boek is (te) sober uitgegeven. In de bibliografie wordt terecht verwezen naar De kleine verlossing of de lust van ontlasten (2014) van Midas Dekkers, dat diepgaander en omvangrijker is. Een verwijzing naar De kolonel krijgt nooit post (1957), een van de beste romans van Gabriel García Márquez, ontbreekt helaas. Tot extreme armoede gedreven wil de hoofdpersoon zijn waardigheid behouden. Op de vraag van zijn vrouw wat zij uiteindelijk nog kunnen eten antwoordt hij bijna trots: ‘Stront.’