De wereld is niet stuk te krijgen
Opvolger van Tsjechov
Plaats een reactie
De wereld is niet stuk te krijgen, Maxim Osipov (vertaling: Yolanda Bloemen & Seijo Epema), Van Oorschot, 383 blz., 25 euro.
Russische schrijvers van de 19de en begin 20ste eeuw worden over de hele wereld geroemd. Na de Tweede Wereldoorlog gebeurde dat wat minder, althans afgaande op wat wij in het Westen daarvan meekrijgen. Af en toe echter bereikt ons een moderne Russische schrijver, zoals Maxim Osipov (1963). Hij werkt als cardioloog en dat plaatst hem in het rijtje Tsjechov, Boelgakov, Tsypkin, Aksjonov – allemaal schrijvende dokters. In De wereld is niet stuk te krijgen zijn twaalf van zijn verhalen – waarin soms een dokter, soms een patiënt de hoofdrol speelt – opgenomen. De titel is welgekozen, want als er één ding opvalt is het de constante die Rusland kenmerkt, van Tsjechov tot nu: ellende, armoede, dictatuur en eigenbelang om dat alles te omzeilen, mooi verwoord in het volgende citaat: ‘Privézaken gaan hier voor het algemeen belang. De belastinginspecteur, een knul van net in de twintig die ons controleert, zegt: “O, goed dat u dokter bent, ik moet eigenlijk net regelen dat ik niet in dienst hoef ... Snapt u?” Wie zou dat niet snappen? “Bij wijze van uitzondering” is hier een vertrouwde uitdrukking, iedereen is van elkaar afhankelijk. Moskou gelooft niet in tranen, zeggen ze, maar bij ons is dat het enige waar we in geloven. Als het nodig is doen we het. Bij wijze van uitzondering, natuurlijk.’ En als een gezondheidszorginstelling hoog politiek bezoek krijgt, schrijft Osipov: ‘(...) ze hebben gezegd dat we voor de groepsfoto voor wat kleinere dokters moeten zorgen, niet langer dan één meter zeventig. Wat een grap.’ Indirect verwijst hij hier naar de geringe lichaamsafmetingen van Poetin (of oud-president Medvedev): zonder humor doorsta je de ellende niet.
Wellicht is de vergelijking met Tsjechov en Boelgakov nog niet helemaal houdbaar, maar Osipov komt in de buurt.
- Er zijn nog geen reacties
