Boek: Moedervlekken

De trauma’s van een psychiater
Dat van Arnon Grunberg een nieuwe roman is verschenen, kan niemand zijn ontgaan. Hij sprak over Moedervlekken in zowat alle talkshows en kranten; de publiciteit was overweldigend. We leerden dat het boek weliswaar enige autobiografische elementen bevat, dat hij ter voorbereiding onder andere meeliep met de acute psychiatrische dienst Rijnmond, maar dat het toch eigenlijk pure fictie is. En wat voor fictie: het is een bij alle beschreven gekte aangrijpend, grappig en uiteindelijk nogal verdrietig boek.

Hoofdpersoon is de gescheiden psychiater Otto Kadoke, gespecialiseerd in suïcidepreventie. Hij vergrijpt zich – bijna zijns ondanks – aan de Nepalese verzorgster van zijn oude moeder, die er daarom het bijltje bij neergooit; een tweede verzorgster gaat er ook vandoor, omdat Kadokes moeder niet zijn moeder blijkt te zijn. Uiteindelijk besluit Kadoke een zelfmutilerende patiënte in huis te nemen om voor zijn ‘moeder’ te zorgen. Grensoverschrijdende therapie noemt hij dat. Dat vat de positie van Kadoke goed samen. Hij is een dokter in de war: hij moet zijn patiënten voorhouden dat leven meer is dan niet-sterven, maar is daar eigenlijk niet zo geschikt voor. Hij verstrikt zich in zijn band met de zorgende patiënte en met zijn ‘moeder’. Daarbij passeert hij menige (professionele) grens, en dat niet alleen in de therapie.

Centraal thema in de roman, die zoals meestal bij Grunberg nauwelijks een plot kent, is – en ook dat kennen we uit eerder werk – het trauma. ‘Want wij zijn allemaal de voortzetting van andermans trauma’s, u, ik, – we zouden moeten ophouden te geloven dat het onze eigen trauma’s zijn die ons op onverwachte momenten komen bezoeken, als geesten, als stemmen, als demonen.’ Henk Maassen

Moedervlekken, Arnon Grunberg, Lebowski, 400 blz., 22,50 euro.

Bestel direct via Bol.com: Hardcover 22,50 euro | Ebook 6,99 euro