Boek: In het spoor van ebola

Naturisten van de virologie

‘Van de medeontdekker van het ebolavirus’ prijkt er op de omslag van de biografie van Guido van der Groen, In het spoor van ebola. Van der Groen werd als jonge onderzoeker naar het toenmalige Zaïre gestuurd, toen daar in 1976 voor het eerst westerlingen stierven aan een tot dan toe onbekend virus. Aan de hand van cassettebandjes die hij toen insprak en aantekeningen op stukjes glanzend karton die hij in zijn borstzakjes stak, heeft hij zijn herinneringen aan die periode, en zijn leven daarna op schrift gezet. Vooral het deel rondom de ontdekking van ebola is spannend om te lezen. Per dag kan hij vertellen wie er ziek werd, wie er stierf, en wat de wetenschappers op verschillende plekken in de wereld uitvoerden. Hoe opwinding over het nieuwe, grote virus zich meester maakte van die onderzoekers, maar hoe ze tegelijkertijd zagen hoe afschuwelijk de gevolgen. Het is overigens verbazingwekkend hoe vaak er buisjes bloed kapot vielen, of in thermoflessen werden vervoerd. Waar ze ook kapot gingen. Het boek eindigt met een overzicht van de laatste epidemie, die nog steeds niet helemaal over is. Van der Groen kijkt met enige verbazing naar de maanpakken waar de onderzoekers en behandelaars op dat moment in moeten werken, en beschrijft hoe zijn maten en hij er in de jaren zeventig bijliepen. ‘Een laboratoriumschort, handschoenen en een mondmaskertje. Wij waren de naturisten van de virologie. En toch zijn de meesten van ons ebolavrij gebleven.’ - Sophie Broersen

In het spoor van ebola, Mijn leven als virusjager. Guido van der Groen, Lannoo, 296 blz.

Bestel direct: Paperback 19,99 euro | E-book 14,49 euro