Coviddokter
Plaats een reactieIk werk al een tijdje met veel enthousiasme als ziekenhuisarts in een perifeer ziekenhuis. Het zijn spannende tijden voor ziekenhuisartsen. Minister Kuipers is namelijk van mening dat elke arts geacht wordt ook basale medische zorg te kunnen leveren. Waarmee de toegevoegde waarde van ons vak klein wordt geacht.
Ik ben lekker aan het werk op de afdeling als mijn sein gaat. Het is de semiarts van de oncologie, of ze wat met mij mag overleggen. Dat mag natuurlijk altijd, maar ik vraag of ze echt op zoek was naar de ziekenhuisarts, mijn seinnummer lijkt ook op dat van de mdl. Eigenlijk was ze op zoek naar de coviddokter, antwoordt ze, en ze had begrepen dat ik dat was. Ik weet vrij zeker dat ik niet als ‘coviddokter’ in het RGS-register of in het telefoonboek sta, maar wij ziekenhuisartsen waren wel de spil in de covidzorg, dus ik wil best even meedenken.
Het blijkt te gaan om een voor de oncologie opgenomen immuungecompromitteerde patiënt. De internist-oncoloog heeft de opdracht gegeven om de covidarts te bellen met de vraag wat ze nu moeten doen bij een patiënt met covid-19 en één liter zuurstofbehoefte (doen we nog iets met antistoffen?) en of ik de patiënt kan overnemen. Ik probeer mijn lachen in te houden – deze bijna-collega kan er ook niets aan doen dat ze mij moet bellen. Ik leg haar uit waar het protocol te vinden is.
Uit nieuwsgierigheid vraag ik hoe ze eigenlijk bij mijn nummer is uitgekomen. Ze kon inderdaad covidarts niet vinden in het digitale telefoonboek, ze had de consulent van interne geneeskunde geprobeerd, die wist het ook niet. Toen had ze bedacht een assistent chirurgie te vragen: ‘Die weten altijd wel wie ze moeten bellen voor consulten.’ Waarmee deze coassistent onbewust perfect illustreert hoe generalistisch onze specialisten nog zijn…
Meer perikelen- Er zijn nog geen reacties
