‘I Have a Dream’

Het was 2017 en samen met een van de verpleegkundigen had ik een droom: iets extra’s doen voor de ernstig zieke patiënten van de intensive-care.

Het begon met twee viooldiva’s. Een van hen had langdurig op de ic gelegen. Van het een kwam het ander. We trainden een groep door ons geselecteerde muzikanten en muziektherapeuten en namen diverse scenario’s met ze door: de gesedeerde patiënt, de delirante patiënt en de afwerende patiënt. Daarna gingen de muzikanten op pad. En wat doen ze het mooi.

Is het wetenschappelijk bewezen? Nou, misschien als non-farmacologische interventie ter vermindering van pijn, stress, ademhalingsfrequentie en hartfrequentie – en dat zonder bijwerkingen en heel goedkoop vergeleken met veel andere ic-interventies. En dan vergeet ik nog een neveneffect: een rust- en bezinningsmoment voor de artsen en verpleegkundigen.

Het leverde mooie momenten voor patiënten en hun familie op. De 65-jarige dialysepatiënt herstellend van een sepsis wilde een liefdeslied voor zijn vrouw; hij heeft het er nog steeds over hoeveel dit voor hem betekende en dat het hem een boost gaf voor verder herstel. De familie die afscheid moest nemen van hun geliefde – de muzikant die voor hen speelde nam het stuk ook op voor de begrafenis. De enorm delirante patiënt die rustig werd en zachtjes meezong. De comateuze patiënt die voorzichtig zijn voet begon te bewegen. En ook het ic-team dat in de koffiekamer ontlaadde na een hectische dienst toen de muzikant een verzoeknummer voor ons speelde.

Is mijn droom uitgekomen? Jazeker! De musici en muziektherapeuten in diverse ziekenhuizen die meerdere malen per week hun non-farmacologische interventies brengen, verdienen een geweldig applaus. Omdat ze de patiënt naast onze klinische goede zorg net dat extra bieden wat ze weer mens maakt.

Ellen Smit, internist intensivist, Haarlem