Vruchtwater

Op de jaarlijkse kerstborrel van de afdeling Verloskunde was er, naast de traditionele lekkernijen, dat jaar voor het eerst ook tapbier. Nadat ik, als oudste maat, een kerstverhaal had verteld en we samen hadden gezongen, liet ik mij het bier goed smaken. Ik had geen dienst en een aantal vrije dagen in het vooruitzicht.

De jongste arts-assistent riep mij echter met spoed naar de verloskamer omdat de dienstdoende collega op de ok bezig was. Ze meende een stuitligging te voelen bij een heftig in partu zijde patiënte. Volgens het epd was het hoofd bij de laatste drie controles vast in het bekken gelokaliseerd.

De strak gespannen vochtblaas knapte bij mijn toucher en de meekijkende aanstaande vader en ik werden kletsnat. Het was volledige ontsluiting en de voorste bil stond op de bekkenbodem. Moeder natuur gunde ons geen tijd voor uitleg en drie persweeën later werd een gezonde zevenponder geboren volgens Bracht. Toen ik de enigszins beduusde vader feliciteerde zei hij: ‘Ik heb nooit geweten dat vruchtwater zo naar bier ruikt.’

Willem Mensink, gynaecoloog