Meisjes geen dokter en jongens geen zuster
Plaats een reactieWonend en werkend op het terrein van het ziekenhuis in India was onze dochter van kleins af aan gewend dat wij dokters waren. Op 3-jarige leeftijd kwam zij al met kinderen naar het ziekenhuis lopen die naar haar mening door mama of papa beter gemaakt konden worden. Een bult, een blauwe plek, een bloedende schram: heilig was haar vertrouwen in ons en dat wist ze ook aan het betreffende kind in de lokale taal duidelijk te maken.
Anders was dit voor onze 5-jarige zoon in Nederland waar wij inmiddels allebei werkten als epidemioloog. Zo zat hij achter in de auto samen met zijn vriendje te bespreken wat ze allemaal konden worden als ze groot waren. En wat meisjes of jongens wel of niet konden worden. Na diverse beroepen toegedeeld te hebben aan het ene of andere geslacht, concludeerde hij: meisjes kunnen geen dokter worden. Ik kuchte bescheiden. Jawel, zei zijn vriendje, in het ziekenhuis van mijn vader zijn wel meisjes dokter. Nee, zei mijn zoon, dat geloof ik niet dat ze dan echt dokter zijn. Ik kuchte nog eens en ineens drong het tot hem door: ja maar mam, jij bent geen echte dokter.
Zijn misser bleef hem bezighouden, want de volgende dag aan tafel zei hij heel triomfantelijk: maar jongens kunnen geen zuster worden. Jawel, zeiden wij, dat kan wel. Hoe heten die dan?, wilde hij weten. Een broeder, zeiden wij. Hierop begon hij onbedaarlijk te lachen, hij rolde bijna van zijn stoel af. Wij snapten niet wat daar zo leuk aan was, tot er proestend uitkwam: zitten die dan op kindjes? Vraagtekens bij ons, tot het kwartje viel: iemand die broedt, een broeder!
Joke Meulmeester, arts M&G, Driebergen-Rijssenburg
- Er zijn nog geen reacties
