Het gaas
2 reacties‘Kijk mevrouw, u hebt pijn in uw rechterbeen en de hernia zit links; die pijn komt dus niet door die hernia.’ Mismoedig kijkt ze me aan. ‘Maar ik heb pijn in m’n been.’
Ik leg nog eens uit dat de pijn niet komt doordat er iets op de zenuw drukt. ‘Maar wat dan dokter? Dit gaat echt niet.’ Ze kijkt nogal beschuldigend. ‘Met een operatie kan ik de zenuw die de pijn veroorzaakt niet beter maken.’ Huilerig uit ze haar wanhoop. Ik leg van alles uit en adviseer haar de pijnpoli (‘daar ga ik niet naartoe, dat helpt toch nooit’) en de revalidatiearts (‘niets voor mij’). We nemen afscheid.
Een paar maanden later krijg ik een brief van een collega. Patiënte is in Duitsland geopereerd. Tussenwervelschijf verwijderd en een spondylodese over drie niveaus. Toe maar. Ze heeft nog altijd vreselijke rugpijn en dat wordt geweten aan een gaas dat is blijven zitten. Nu zoekt men iemand die het gaas eruit kan halen. Rara kanariepiet wie zou dat zijn.
In een ligrolstoel komt ze langs. De pijnen zijn onhoudbaar. Overal eigenlijk. Ik bekijk het dossier en constateer geen afwijkingen, dus ook geen infectie. Ik leg uit dat ik het gaas wil weghalen. Ze laat me niet eens uitpraten – ze is zo blij dat ze dan eindelijk van de rugpijn af zal zijn.
Ik leg uit dat dat in ieder geval niet zal komen door het verwijderen van het evident niet-geïnfecteerde gaas dat bovendien gewoon in de spierlaag zit. Toch is ze dankbaar. Een operatie. Dat moet wel helpen.
Cornelis Bruijninckx
chirurg, Rotterdam
Mensen die alleen maar geloven in de dokter die handelt. Die niet willen of kunnen aanvaarden dat hun probleem niet of niet goed en met mogelijke invaliderende complicaties behandeld kan worden. Zij vormen een problematische groep die steeds groter l...ijkt te worden. Familie, vrienden, collega's enz. wijzen ongehinderd door enige kennis op artsen en klinieken in binnen- en buitenland die wel raad zouden weten met hun klachten. In de media en op internet vinden zij ook vele aanwijzingen die hun koppig gelijk klopt dat er 'elders' wel artsen zijn die hen kunnen "helpen". Je moet dan wel heel sterk in je schoenen staat om tegen die druk in staande te houden dat je je neerlegt bij de beslissing van dokter die heeft gezegd dat een behandeling niet zal helpen, vooral ook als je nalaat dat je diens alternatieven niet hebt willen volgen. Ik heb ook geen idee hoe we die mensen kunnen behoeden voor niet-geindiceerde behandelingen die hen alleen maar verder schade zullen toebrengen. Ik denk wel dat er ruimte is de collega's die wel behandeld hebben, hierop aan te spreken, zeker wanneer zij daarbij ook nog eens nalatig in de uitvoering zijn geweest. Ook op Europees niveau moet het mogelijk zijn laakbare handelingen van collega's in andere landen aan de kaak te stellen.
Keuter
Neuroloog, Meppel
Dank voor deze voorbeeldcasus. Ik heb dit in vergelijkbare vorm al vrij vaak meegemaakt. Voor Duitsland kan men ook België lezen. Maar: Hoe regelen jullie dan de begeleiding van zo iemand? En: Heeft de ziektekostenverzekering de operatie betaald? Of ...misschien zelfs gefaciliteerd? Emile Keuter