Zorgadministratie

Ik ben assistent chirurgie en net wakker van een goddelijke vier uur durende slaap in de dependance van ons ziekenhuis. Hoe mijn collega’s het voor elkaar krijgen er altijd redelijk uitgeslapen uit te zien na een brakke nacht vol dichtslaande deuren, een telefoon die door te piepen aangeeft dat hij op zijn oplader staat en een hoofd dat als we naar bed mogen net over zijn slaap heen is, weet ik niet. Ik ben in elk geval niet fris. Na de ochtendoverdracht is het tijd om de dbc’s en verrichte handelingen te controleren met de dienstdoende baas.

Ik werk hier nu drie maanden, maar dit is pas mijn eerste nachtdienst. Waardoor ik hier te lang werk voor iemand die niet weet hoe dit moet. En dus voor lul sta. De slaap uit mijn ogen wrijvend vraagt mijn baas – bij dit soort klusjes zitten ze naast je en begeleiden elke very muisklik – wie er dienst had. Want het is blijkbaar belangrijk de dbc’s specifiek op diens naam te registreren. Ik weet het niet en voor het beoordelen van de twee enkelcontusies van vannacht heb ik ook niet de noodzaak gevoeld het uit te zoeken. Dat is wel een beetje belachelijk, vindt de baas van de ochtend, ‘zoiets wilde ik in mijn tijd altijd weten!’ Als mijn rugharen ergens van overeind gaan staan, maar goed dat terzijde. Mijn baas leeft in de illusie dat hier iets te doen is. Blijkbaar werkt hij hier dus echt nooit zelf. Mijn dagcollega – beter bekend in ons achterhuis en eveneens niet erg geïnteresseerd in welke baas er thuis op zijn telefoon heeft liggen slapen vannacht – probeert me nog te redden door te bevestigen dat we hier de achterwacht nooit nodig hebben. Waarvoor mijn dank, ik was niet scherp genoeg voor strakke zelfverdediging.

Dbc’s zijn enigszins helder, verrichte handelingen vaag. Toch krijg ik de indruk dat daar het geld in zit, want mijn baas vind het erg belangrijk. Oude man, gevallen, zo ongeveer van onder tot boven door de scanner gehaald, blijkt alleen contusies te hebben. Wel een dbc, geen verrichting. Daar moet een verrichting op. Er past alleen niks bij, want hij heeft geen breuken. Doe dan maar ‘multipele contusies’ en ook ‘traumaopvang’ trouwens, want dat hebben we ook gedaan. Een contusie alleen is echt te goedkoop voor wat we allemaal met deze man gedaan hebben.

Volgende status. ‘I.o.m. SEH-arts vanwege beddentekort en matige indicatie naar huis, morgen poliklinische controle.’ Eigenlijk hadden we hem moeten opnemen, maar er was geen plek en we gingen hem toch niet opereren. Hier wordt mijn baas echt wakker van. ‘Dat moet je nooit zo opschrijven, wie was dat?!’ In een zwakke poging mijn collega te redden, zit ik nu bewust verkeerd te klikken, ik kan het niet vinden. Helaas. Ik kan wel moe zijn, maar mijn te eerlijke collega aan de schandpaal nagelen vind zelfs mijn brakke kop niks. Dbc eraan, verrichte handeling erop, volgende.

Nooit eerder had ik zo’n nauwe samenwerking met mijn baas.