Onbegrensde kinderdromen

Herfst werd winter. Winter is lente geworden.
Het leed in Gaza werd van groot naar groter en is nu onbevattelijk.
Levenden rouwen om de doden.
Doden hebben geen rust.
Noch boven, noch onder de grond.
Hongerwinter opnieuw beleefd.
Hongerlente als woord van het jaar in de maak.
Niet eens verlichting van de pijn in het verschiet.
Laat staan genezing voor de zieken.
De ontvoerden en de gevangenen vragen zich af of ze het licht van vrijheid ooit gaan zien.
De kinderen zijn wees of hebben honger of pijn.
Vaak alle drie tegelijk.

En dan een glimlach - vastgelegd door de lenzen van de camera.

Als de onbevangen dromen in de ogen van de kinderen zich openbaren.
Hoe groot de pijn ook is.
Hoe diep de wond ook is.
Hoe donker de rouw ook is.
De veerkracht en de levenslust van kinderen zijn immens.
Inspirerend. Ontzagwekkend. Groots. Haast helend.
Zo groot dat de haat en de blinde wraak van de volwassenen nietig klein worden.
Want de blikken van deze hongerige kinderen zijn de geboorteplaatsen van hoop.
Onbegrensde hoop.
Onbegrensde dromen.
Over een morgen wanneer de wereld wakker wordt uit een diepe slaap.
Over een morgen wanneer de mensen buiten de muren van de gevangenis worden geraakt door de hoop en de dromen en de veerkracht van de kinderen achter de muren.
Van de kinderen die overgebleven zijn.
Want de dood en de honger van de kinderen die er niet meer zijn, hebben velen nog niet uit hun diepe slaap gewekt.

De klokken luiden elke vijftien minuten de dood van een kind.
Luid. Oorverdovend. Het blijft desondanks stil.

Maar de dromen van de kinderen zijn groot.
Groter dan onze stilte.
Want zij zijn de toekomst.
Niet wij en de last van onze stilte,
die het heden de geschiedenis in zal dragen.
De dromen van kinderen maakt hen vrij.
Mogen hun blikken ons de moed geven
om voor hen op te komen.
Voor alle kinderen.
Gevangen. Verhongerd. Gewond. Verminkt. Verweesd. Ontvoerd.
Voorbij alle mensgemaakte grenzen.
Van landen. Van politiek. Van religie. Van klasse.

Ode aan de kinderen.
Aan hen die er niet meer zijn.
Aan hen die we nog kunnen redden.
Zij zullen ons overleven met hun dromen.
Van ons zal er niks meer overblijven dan enkel onze oorverdovende stilte.