Blufpokeren
9 reactiesIk heb een hekel een de gastro-enterologieafdeling. Ik weet er weinig van, heb er ook weinig mee. Ik weet dat alles leuker wordt als je je er meer in verdiept, maar ja: er is zoveel te leren dat mijn schaarse tijd nog niet naar mijn minst favoriete onderdeel is gegaan.
Patiënten op de gastro-enterologie hebben vaak de meest ingewikkelde ziektegeschiedenissen. En er zijn heel veel stomabezitters. Op mijn afdeling ligt een patiënt wiens stoma niet goed doorloopt. Althans, dat denkt hij zelf.
De beste man is een paar dagen geleden geopereerd, en nu wil de ontlasting niet echt komen via het stoma. Zijn buik is een beetje bol, hij heeft krampen. Bij de voorvisite, een soort sneltreinrace langs de bedden met de baas, wordt vlug iets gemompeld wat neerkomt op ‘check jij straks even of zijn stoma doorgankelijk is’. Geen probleem, alleen heb ik dat nooit gedaan, dus ik vraag mijn oudere collega die vandaag bij de baas hoort hoe je dat doet. Gewoon, je vinger erin steken, zegt ze terug, en terwijl ze alweer half weglopen roept de baas met een zelfingenomen glimlach nog iets als: ‘En oppassen dat je aan de goeie kant gaat staan, succes! ‘
Ik ga naar de patiënt, babbel een beetje met hem en vraag dan of ik even naar het stoma mag kijken. Tja, daar zit dan een zakje op de buik geplakt. Ik heb wel eens eerder stoma’s gezien, maar dan was dat zakje er óf al af, of het hoefde er niet af. Call me stupid, maar ik vraag me af wat er gebeurt als ik die er zomaar af trek. En aan welk kantje je dan begint. Er zit wel wat in het zakje, dus het lijkt mij dat je hier ook iets fout aan kunt doen. En dat moeten we niet hebben.
Ik wil al helemaal niet hebben dat mijn patiënt denkt dat ik geen verstand van zaken heb. Lijkt mij erg onprettig als je daar ligt. Maar hulp is er ook niet, en iemand moet het doen. Dus ik begin een beetje aan een uiteindje te peuteren. Dan schiet me iets te binnen. Dokteren is verdomd vaak blufpoker en ik herinner me ineens een docent die ooit een verhaal vertelde over katheters inbrengen. Wij doen dat bijna nooit. Verpleegkundigen wel, en als het hen niet lukt word jij erbij gebeld. Ongeoefend en wel mag jij dan de katheters die hun geoefende handen niet ingebracht krijgen, wél zien in te brengen. Dus luidde zijn tip: vraag eerst even of de verpleegkundige het onder jouw toezicht nog een keer wil proberen. Dan kan jij mooi meekijken, weet je meteen weer hoe het ook alweer moest. Zo slaag je voor je kathetertest én heb je je doktersgezicht gered.
‘Zou jij het zakje er even af willen halen?’ vraag ik aan de verpleegkundige. Ik haat dat arrogante gedoe, alsof je geen vieze handen wilt krijgen en het niet even zelf kan. De waarheid is dát je dat dus niet even zelf kan, maar de verpleegkundige kijkt je aan alsof je een of andere snobistische rotdokter bent. Maar ja, het alternatief is dat ze je aankijkt alsof je een prutser bent.
Zakje weg, vinger erin – jezus – en voilà, daar komt een hele berg ontlasting uit het ding. Learning on the job.
Hans Rode
psychiater, Utrecht
Lekker vlotte artikeltjes, dat doe je goed! Wel pijnlijk en begrijpelijk dat je dit anoniem moet doen. Gezien de inhoud van de blogs snap ik wel dat hier nog een veiligheidsprobleempje in het werkklimaat bestaat, zeker als afhankelijke opleideling. T...och schrijf je hier niet voor niets over: je wilt er iets mee (veranderen)? Dat je reacties krijgt is fantastisch, er zit zelfs ongevraagd advies bij. Nu ik inmiddels wat meer ervaring in de patiënten rol heb, weet ik dat ik als medisch specialist mijn patiënten het liefst behandel zoals ik zelf behandeld wil worden. Ik hoop dat je met je verse ervaringen een intervisiegroep opzoekt en je opleiders vragen stelt vanuit het perspectief van de mensen waarover je schrijft die wij patiënten noemen of soms reduceren tot een orgaan of aandoening. Keep it up!
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen Nederland
Nou, enige nuance is wel op zijn plaats, Emile... Een klacht indienen tegen je supervisor vraagt wel om wat meer mentale veerkracht dan het vragen om hulp bij het controleren van een stoma, en ook om een erg stevig paar voeten en een zeer brede rug. ...Als dr. Willem uit is op boompje, huisje, beestje, en een vaste baan, kan ik hem of haar dat van harte afraden.
Je leven wordt er wel boeiender en leerzamer van, dat wel, maar niet heel veel gemakkelijker. En voor je vertrouwen in collega's is het ook niet heel erg goed... Dus Willem, of Willemina, ik zou het voorlopig laten bij vragen op hulp. Maximaal komt je dat op wat hoongelach en wat cynische opmerkingen te staan, maar verder zal het daar wel bij blijven. En laat je opleider maar in de waan dat ie zijn titel eer aan doet... Er zijn er vele die in deze illusie leven... Choose your battles, er zijn er genoeg!
E.J.W. Keuter
neuroloog, FLUITENBERG Nederland
gezien de titel en de toon van dit stukje, neem ik aan dat dokter willem niet een mannelijke assistent chirurgie is. mocht ik het verkeerd hebben, dan zou mijn dringend advies zijn: laat je helpen. (en dien een klacht in tegen de supervisor)
M. Vasbinder
medico familiar y comunitario, 03725 TEULADA ALIC Spanje
Willem, laat je niet gek maken. Wat je niet kunt, kun je niet. Dus vraag het een ander en leer er van. Als je opleider het daar niet mee eens is, is hij iemand, die zich niet voor patiënten interesseert en de door schade en schande methode hanteert. ...Die methode is obsoleet. Schaam je dus niet. Je zou er beter aan doen een beter stoma te ontwikkelen. Miljoenen patiënten zullen je dan eeuwig dankbaar zijn. Er gaan geruchten dat er al een beter stoma is, maar dat dat J&J dat niet op de markt wil brengen.
Met Desirée ben ik het helemaal eens, dat bluf thuishoort aan de pokertafel en niet in de geneeskunde.
W.A. Faas
verzekeringsarts , AMSTERDAM Nederland
Over de blog: transparantie heeft een keerzijde: reacties van patiënten zullen heftig zijn... de prijs voor een eerlijke ontboezeming.
Over de situatie: er is gewoonweg niet altijd 'ervaren' hulp bij de hand of je kunt er echt niet op wachten...
D Hairwassers
Borstkanker patient advocate,
Beste heer Faas, nood breekt wet, maar er is in deze casus helemaal geen sprake van nood. Natuurlijk ga je geen handelingen verrichten als je niet weet hoe dat moet. Dan zet je je ego opzij en laat je WEL helpen door een ervaren verpleegkundige....
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen Nederland
En zo is dat! Een beetje gezond zelfvertrouwen kan geen kwaad, maar in de loop van de jaren heb ik geleerd dat als ik iets niet kan, iets ook gewoon niet moet doen. En dat kan ik ook gewoon zeggen, niemand die daar van opkijkt. En vooral dat is een t...eken van zelfvertrouwen...
D Hairwassers
Borstkanker patient advocate,
Ik schrik nogal van je blog. Ik hoop niet dat iemand van mijn dierbaren, van mijn vrienden, van de vrienden van mijn vrienden, van de vrienden van de vrienden van mijn vrienden of ikzelf studie-object zal zijn van zo'n bluffende dokter. Als je iets n...og nooit gedaan hebt, bluf je niet, maar zorg je dat je er iemand bij haalt die het je kan leren. En anders? AFBLIJVEN !!!
Bart Brandenburg
arts, Liessel
Een goudeerlijk maar evenzeer onthutsend verslag. Herkenbare situatie uit de opleiding van mijn moeder, verpleegkundige, in 1948. Ook nog wel herkenbaar uit mijn eigen opleiding tot arts (vanaf 1978). Houdt het dan nooit op? Het is echt niet zo moeil...ijk. Praktijktip 1: Erken de vakbekwaamheid van je collega verpleegkundige. "Wil je me even laten zien hoe ik dit stomazakje het beste kan verwijderen? Jij bent daar veel bedrevener in dan ik". Praktijktip 2: Laat aan je patiënt zien dat je zijn belang steeds in het oog houdt. "Ik zou het vervelend vinden als ik u hiermee onnodig ongemak bezorg. Ik kom niet zo vaak in aanraking met stoma-materiaal en voor mijn collega is dit dagelijks werk" Volgens mij heb je dan in één klap twee mensen voor je gewonnen. Probeer maar eens -- succes verzekerd!