Plannen minister missen draagvlak

Er sneuvelt in Nederland te veel beleid dat op zich verstandig is, omdat bewindspersonen zich blindstaren op hun eigen werkelijkheid binnen die ene vierkante kilometer in Den Haag. Beleidsplannen worden echter geen werkelijkheid omdat de minister zich verzekerd weet van de benodigde politieke steun.

De ontwikkelingen rond het landelijk EPD zijn daar een goed voorbeeld van. Beleidsplannen realiseer je als minister door je te verplaatsen in degenen die dat beleid moeten uitvoeren, door je te buigen over de uitvoeringsproblematiek en door draagvlak in het veld te creëren. Zo werkt politiek.

Minister Klink zegt een ideaal te hebben. Hij wil zoveel mogelijk zorg dicht in de buurt van de patiënt. Dat willen de huisartsen ook. De minister denkt dit te kunnen realiseren door in zijn begroting voor 2010 bezuinigingen op de huisartsenzorg door te voeren.

Bezuinigingen die buiten proporties zijn en geen enkel draagvlak onder huisartsen hebben. Sterker nog, die bezuinigingen zullen een verschraling van de zorg teweegbrengen, waarvan uiteindelijk de patiënt de nadelige gevolgen zal ondervinden.

Allereerst gebruikt de minister de beroepsgroep huisartsen als Bank van Lening, door in 2010 60 miljoen euro op huisartsenzorg te bezuinigen. ‘Maar, wees niet ongerust’, zegt de minister, ‘in 2011 krijgt u dat bedrag gewoon terug’. Ik noem dat een eenzijdige lening die de minister aan huisartsen oplegt.

Voor leningen moet je volgens mij bij een bank zijn of bij minister Bos. Die heeft de laatste tijd meer noodlijdende bedrijven ondersteund. Door deze bezuinigingsmaatregel zullen huisartsen volgend jaar de tering naar de nering moeten zetten, om niet in liquiditeitsproblemen te komen. Dat betekent even
niet investeren in de praktijk, even de noodzakelijke uitbreiding van personeel uitstellen. En dus minder service voor de patiënt.

Als klap op de vuurpijl bezuinigt de minister daarnaast in 2010 ook nog eens 127 miljoen euro op de huisartsenzorg. De kosten voor medicijngebruik moeten nog lager en daar moeten huisartsen voor gaan zorgen via hun voorschrijfgedrag. Er is voldoende draagvlak onder huisartsen om goedkoop voor te schrijven. Maar als de keuze voor een geneesmiddel alleen maar mag worden bepaald door de prijs, dan haken ze af. Ze willen voorschrijven wat voor hun patiënt het beste is. Goedkoop als het kan, duur als het moet.

Om zijn idealen te realiseren, heeft minister Klink draagvlak nodig in het veld. Denkt hij nu echt dat het hem op deze manier gaat lukken? Zijn plannen gaan ten koste van de kwaliteit van de huisartsenzorg, waarvan de patiënten de dupe worden. En dat willen huisartsen nu net voorkomen. Dat is hún ideaal.

Steven van Eijck, voorzitter LHV