Opnieuw twijfels over rosiglitazon

De controverse over de voors en tegens van rosiglitazon (Avandia) duurt voort (zie MC 22/2007: 951). Opnieuw zette NEJM afgelopen week een aantal stukken over de kwestie op haar website. Want, schrijft de hoofdredactie, ‘zelfs een kleine toename in het cardiovasculair risico in een fragiele populatie van patiënten met diabetes type 2 zou grote zorgen moeten geven’.

Philip Home c.s. presenteren een interim-analyse van de lopende RECORD-trial  (Rosiglitazone Evaluated for Cardiac Outcomes and Regulation of Glycaemia in Diabetes). In dit gerandomiseerde multicenteronderzoek worden cardiovasculaire uitkomsten bij patiënten die rosiglitazon plus metformine of sulfonylurea gebruiken, vergeleken met de uitkomsten bij patiënten die metformine plus sulfonylurea krijgen. De RECORD-trial is bedoeld om de cardiovasculaire veiligheid van rosiglitazon (in combinatie met sulfonylurea of metformine) te bepalen. De gemiddelde follow-up, op het moment van de interimanalyse, was (slechts) 3,75 jaar, bijna 4500 patiënten namen deel aan het onderzoek.

Home c.s. vonden geen statistische verschillen tussen beide groepen waar het ging om myocardinfarct of over­lijden door cardiovasculaire of andere oorzaken. Wel vonden ze in de rosiglitazongroep een hoger aantal patiënten met hartfalen. Het eindverslag, zo verzekeren de onderzoekers, zal meer gegevens bevatten, ook tegen de achtergrond van andere medicatie die de patiënten gebruiken.

Home c.s. presenteren voorlopige resultaten, die om een behoedzame interpretatie vragen. Het is in dat verband tekenend dat de commissie die toeziet op de veiligheid van de deelnemende patiënten, geen reden ziet de RECORD-trial te stoppen.

Hetzelfde commentatorenduo dat ook de meta-analyse van Steven Nissen c.s. kritisch bekeek, de studie die aanleiding was voor de controverse rond rosiglitazon, buigt zich nu ook over de betekenis van deze interim-analyse. Bruce Psaty en Curt Furberg combineren daartoe de uitkomsten van Nissens meta-analyse van kleine trials met de resultaten van enige grotere trials, waaronder RECORD. Ze komen tot de slotsom dat bijstelling van het aanvankelijke beeld niet nodig is en blijven erbij dat rosiglitazon niet zonder gevaren is. Acuut stoppen met het middel is echter niet raadzaam, vinden ze. Psaty en Furberg erkennen namelijk dat het middel in termen van glykemische controle wel degelijk een duurzame werking heeft. Nadelen en voordelen van het medicijn moeten artsen en patiënten daarom in onderling overleg afwegen.

Ook commentator David Nathan, diabetoloog, heeft twijfels over de veiligheid. Hij wijst erop dat artsen kunnen kiezen uit negen groepen antidiabetica, die bovendien grotendeels goedkoper zijn dan de klasse waartoe rosiglitazon behoort.

Intussen is het volgens de NEJM-redactie in deze tijd van ‘vrijelijk beschikbare informatie’ schier onmogelijk geworden om medicijnen definitief als veilig of onveilig te labelen. ‘In plaats daarvan zullen er steeds meer niveaus van veiligheid zijn die men moet afzetten tegen niveaus van werkzaamheid.’ << HM

NEJM, online publicatie, 6 juni