Laatste nieuws
Gijs van Loef
7 minuten leestijd
kwaliteit

Nederlandse zorg valt van haar voetstuk

Europese toppositie van Nederlandse gezondheidszorg moet worden genuanceerd

15 reacties
getty images. De balance of power tussen zorgverzekeraars, zorgaanbieders en verzekerden is moeilijk in kaart te brengen.
getty images. De balance of power tussen zorgverzekeraars, zorgaanbieders en verzekerden is moeilijk in kaart te brengen.

Volgens politici en beleidsmakers is het Nederlandse zorgstelsel een van de beste, zo niet hét beste van Europa. Maar klopt dat wel? Hoe goed is onze zorg? Socioloog Gijs van Loef vergeleek allerlei indicatoren en nuanceerde die conclusie.

We denken in Nederland dat we het beste zorgstelsel van Europa hebben, maar is dat nog wel zo? Na een evaluatie van de Zorgverzekeringswet (Zvw) door ZonMw in 2009 en een vergelijkbare evaluatie door KPMG Plexus in 2014 is de kwaliteit van ons zorgstelsel niet meer in opdracht van de rijksoverheid in beeld gebracht.

In 2009 concludeert ZonMw dat de invoering van de Zvw en Wet op de zorgtoeslag (Wzt) de zorg per saldo heeft verbeterd, maar ze spreekt ook van ernstige knelpunten en problemen. In 2014 concludeert KPMG Plexus dat de werking van de Zvw over het algemeen verbeterd is maar dat tegelijkertijd verdere verbeteringen noodzakelijk zijn, dat de zorginkoop zich positief heeft ontwikkeld, maar ook dat de balance of power tussen zorgverzekeraars, zorgaanbieders en verzekerden/patiënten moeilijk in kaart is te brengen. In beide evaluaties ontbreekt echter een vergelijking op onderdelen met zorgstelsels in andere landen.

Als je ons zorgstelsel vergelijkt met stelsels in andere moderne Europese landen in de afgelopen jaren, dan moet je vaststellen dat we onze leidende positie aan het verliezen zijn, terwijl de maatschappelijke kosten van de zorg disproportioneel toenemen.

Prestaties

Wereldgezondheidsorganisatie WHO hanteert een instrument om de prestaties van een land op het gebied van gezondheidszorg te beoordelen: A framework for assessing the performance of health systems. De WHO kijkt onder meer naar de prestaties van het zorgstelsel in engere zin. Deze prestaties worden gegroepeerd rond drie doelstellingen: 1. Verbetering van de gezondheid en van de kwaliteit van de zorg. 2. Rekening houden met de wensen en verwachtingen van de bevolking. 3. Solidariteit en een rechtvaardige verdeling van de lasten. Ten slotte kijkt de WHO naar de publieke middelen die het zorgstelsel financieren, de som van belastingen, sociale premies en eigen betalingen. Wetgeving blijft in het WHO-instrument buiten beschouwing.

Deze doelstellingen komen hierna achtereenvolgens aan de orde.

1. Verbetering van gezondheid en kwaliteit van zorg

De kwaliteit van de gezondheid en van de zorg is aan de hand van vijf criteria beoordeeld.

Zo neemt de levensverwachting bij geboorte – de meest gehanteerde specifieke indicator – toe, maar minder snel dan in andere landen. In 1980 had de Nederlander de op twee na hoogste levensverwachting van de wereld (75,7 jaar). Anno 2018 hebben twaalf landen een hogere levensverwachting dan wij, waaronder zeven Europese landen (Nederland: 81,8 jaar).

We moeten vaststellen dat we onze leidende positie aan het verliezen zijn

Uit een longitudinale vergelijking van relevante OECD-data blijkt dat de kwaliteit van de medische zorg – de tweede indicator – in vergelijking met andere Europese landen sinds 2006 geleidelijk achteruitgaat.1

Van andere OECD-indicatoren ontbreken longitudinale datareeksen, zoals van Access to care (toegankelijkheid van de zorg) en Health care activities (het aantal MRI- en CT-scanners en het aantal heup- en knieprothesen). De toegankelijkheid van de zorg is goed in ons land, daar kom ik nog op terug. Qua genoemde Health care activities presteert Nederland echter ondergemiddeld.

Het aantal meldingen bij de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd is tussen 2004 en 2016 verviervoudigd, van 3060 naar 11.900 meldingen. Dit is een opmerkelijke stijging die niet zomaar is toe te schrijven aan ‘exogene verklaringen’, zoals een betere registratie en/of een grotere bereidheid om te melden dan voorheen. Er moet een relatie zijn met het nieuwe zorgstelsel dat veel complexer is geworden (de verschillende deelmarkten), waardoor verantwoordelijkheden diffuser zijn komen te liggen.2

De wachtlijsten nemen het laatste jaar toe. Patiënten moeten onacceptabel lang wachten op bepaalde behandelingen in het ziekenhuis en ook de wachttijden voor ambulances, wijkverpleging, langdurige zorg en ggz zijn te lang.

De kwaliteit van de gezondheid en van de zorg wordt ook afgemeten aan de sociaaleconomische gezondheidsverschillen. Het verschil in gezonde levensverwachting tussen hoog- en laagopgeleiden is in Nederland volgens de nieuwste cijfers veertien tot vijftien jaar en hoogopgeleiden leven zes jaar langer dan laagopgeleiden. De WRR constateerde onlangs dat de verschillen in de afgelopen jaren niet kleiner zijn geworden maar momenteel zelfs lijken op te lopen. In acht moderne Europese landen is het verschil in levensverwachting tussen hoog- en laagopgeleid minder groot dan hier.

2. Wensen en verwachtingen van de bevolking

De WHO maakt bij dit item een onderscheid in enerzijds de bescherming van de individuele veiligheid, privacy en waardigheid, en anderzijds de klantgerichtheid en toegankelijkheid van de zorg.

De bescherming van het individu komt in het geding als mensen moeten ‘overstappen’ op een ander deelzorgstelsel (Zvw, Wlz en de Wmo/Jeugdzorg). De deelstelsels zijn verschillend gefinancierd en georganiseerd, en sluiten in de praktijk vaak niet op elkaar aan, waardoor de continuïteit van zorgverlening en de financiering in het gedrang komen. Dit speelt vooral in de ouderenzorg en het heeft veel bureaucratie tot gevolg.

De bezettingsnorm voor verpleeghuizen is een politiek probleem (‘Kwaliteitskader’), er zijn veel meldingen van excessen in verpleeghuizen in de media.

De problemen in de geestelijke gezondheidszorg zijn zeer groot. Er is onder meer een gebrek aan capaciteit en de werkdruk is enorm hoog.

De Nederlandse bevolking wil dat de overheid de regie terugneemt

Het aantal jongeren in de jeugdzorg neemt toe en de gespecialiseerde jeugdzorg kampt met grote (overgangs)problemen sinds de decentralisatie naar gemeenten (beschikbaarheid, ondercapaciteit).

Naar deze onderwerpen is weinig internationaal vergelijkend onderzoek gedaan, afgezien van enkele studies op het gebied van de ggz.3 Maar resumerend kun je stellen dat er grote problemen zijn bij verschillende groepen (jongeren, ouderen, ggz-patiënten).

Ten aanzien van de klantgerichtheid is de vrije artsenkeuze een groot verworven recht. Maar de niet-gecontracteerde zorg staat nog steeds ter discussie.

De eerstelijnszorg is zeer goed ontwikkeld en innovatief (nieuwe geïntegreerde zorgprocessen rondom specifieke patiëntgroepen) en de toegankelijkheid van de eerstelijnszorg is in internationaal opzicht zeer hoog. 98 procent heeft een vaste huisarts.

Ook de medisch specialist is goed toegankelijk. Wachttijden voor electieve ingrepen zijn laag. Nota bene: de populaire EHCI-index legt de nadruk op de patiënt als zorgconsument en heeft dus de ‘klantgerichtheid’ als belangrijkste invalshoek, maar is niet gebaseerd op internationale wetenschappelijke databronnen.

Toch is het macrobeeld niet goed. Het Nederlandse zorgstelsel is niet transparant. Het is heel moeilijk om inzicht te krijgen in de werkelijke kwaliteit van zorg van specifieke zorgaanbieders. Er is geen heldere relatie tussen kosten en kwaliteit. De Nederlandse bevolking is in meerderheid (54%) ontevreden over het eigen zorgstelsel en wil fundamentele veranderingen. De overgrote meerderheid denkt dat de marktwerking slecht heeft uitgewerkt en men wil meer overheidssturing. 57 procent van de Nederlanders wil dat de overheid in plaats van zorgverzekeraars de zorg regelt.

3. Solidariteit en een rechtvaardige verdeling van lasten

Volgens internationale gegevens van de OECD presteert Nederland matig op het gebied van zorgmijding (niet naar consultatie gaan: 10,3% in Nederland, acht Europese landen hebben een lager percentage; niet kopen van medicijnen: 6,7% in Nederland, vijf Europese landen hebben een lager percentage), maar qua eigen betalingen doen we het met een percentage van 2,4 procent op de totale consumptieve bestedingen van huishoudens behoorlijk (dit cijfer is exclusief eigen kosten voor long term care). Zorgmijding vanwege de kosten en eigen betalingen die een remmend effect hebben op de zorgvraag is dus van significante betekenis.

Voor veel mensen zijn de kosten van de zorg niet meer op te brengen, lezen we in de media. Mensen met lage en middeninkomens betalen soms 20 tot 25 procent van hun inkomen aan zorg. Het eigen risico werd in 2008 ingevoerd (150 euro) en bedraagt nu 385 euro. Om de stijgende zorgkosten te compenseren krijgen lage-inkomensgroepen zorgtoeslag. Maar de inkomensgrens om hiervoor in aanmerking te komen is verlaagd van 34 duizend euro in 2010 tot 28,5 duizend in 2018. De Compensatie eigen risico (Cer) en de Wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten (Wtcg) zijn afgeschaft. Mensen met een laag en middeninkomen zagen hun eigen betalingen in vijf jaar tijd flink stijgen, wat heeft geleid tot een ‘uitval van zorgvraag’. Volgens het Nivel is het aantal zorgmijders gestegen naar 10 tot 15 procent, maar hier zijn verschillende redenen voor.

Zijn mensen met hoge inkomens nog steeds bereid om mee te betalen aan de zorgkosten van mensen met lage inkomens? In 2012 stelde het SCP vast dat 80 procent van de bevolking wil meebetalen aan gezondheidszorg voor anderen. Maar de toenemende aandacht voor de eigen verantwoordelijkheid van een gezonde leefstijl kan deze solidariteit ondergraven. Volgens het Nivel is de solidariteit tussen 2013 en 2015 gedaald met gemiddeld 10 procent (naar zelf ervaren gezondheid van de bevolking).

4. Financiering, betaalbaarheid en doelmatigheid

De betaalbaarheid van de zorg is al vijftig jaar een politiek thema. Op basis van de meest omvattende definitie ‘zorg en welzijn’ geven we er 96,7 miljard euro aan uit, oftewel 13,8 procent van het bruto nationaal product (bnp) (CBS). Meer gangbaar is het cijfer van 10,5 procent bnp (internationale definitie gezondheidszorg). Nederland heeft na Noorwegen de jongste bevolking van de Europese landen. Je zou dus verwachten dat de zorgkosten relatief laag zijn, maar met 10,5 procent bnp scoort Nederland in Europees opzicht gemiddeld.

Vanaf 2000 zijn de kosten van de totale gezondheidszorg zeer sterk gestegen. De kostenstijging in de cure is vanaf 2012 omgebogen met de bestuurlijke hoofdlijnenakkoorden. Op de kostenstijging in de care is vanaf 2015 een rem gezet met de decentralisaties naar gemeenten en de aanpassing van de AWBZ naar de Wlz. Nederlanders betalen nu jaarlijks bijna 5700 euro per persoon aan zorgkosten.

In internationaal opzicht zijn de administratieve lasten van de zorg erg hoog, zorgverleners besteden 35 tot zelfs 50 procent van hun tijd aan registratieve verplichtingen. Dit kan als ondoelmatig worden gezien.

Slotsom

Ons zorgstelsel voldoet niet aan de doelstellingen van de WHO. De Nederlandse gezondheidszorg presteert in modern Europa als een middenmoter. De kosten zijn in internationaal opzicht tot 2012 zeer sterk gestegen en daarna met de hoofdlijnenakkoorden ‘bevroren’. Het heeft er de schijn van dat de kwaliteit sindsdien achteruitgaat. De hoge administratieve lastendruk wijst op een grote ondoelmatigheid van het stelsel. De Nederlandse bevolking wil dat de overheid de regie terugneemt.

auteur

Gijs van Loef

bestuurskundig socioloog

contact

gvanloef@ziggo.nl

cc: redactie@medischcontact.nl

Geen belangenverstrengeling gemeld door de auteur.

voetnoten

1. Zelfstandig onderzoek van data OECD-Health at a Glance 2007, 2009, 2011, 2013, 2015, 2017. Voor het eerst gepubliceerd in: Economisch Statistische Berichten. 2017;1 www.gijsvanloef.nl/2017/11/10/tendens-daling-kwaliteit-medische-zorg-t-o-v-eu14-zet-door-2007-2017-oeso/

2. Zelfstandig onderzoek. Jaarberichten 2004, 2007, Jaarbeelden 2010, 2013, 2016. Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd.

3. OECD Health at a Glance 2017 heeft vier tabellen met vergelijkende data: chronische depressies (vier Europese landen scoren beter dan Nederland: zeven landen scoren slechter, zie https://www.oecd-ilibrary.org/social-issues-migration-health/health-at-a-glance-2017/prevalence-of-chronic-depression-2014_health_glance-2017-graph22-en; suïcide (vergelijkbaar beeld, zie https://www.oecd-ilibrary.org/social-issues-migration-health/health-at-a-glance-2017/suicide-2015-or-nearest-year_health_glance-2017-graph20-en; suïcide na vertrek uit de instelling (Nederland scoort het slechtst, zie https://www.oecd-ilibrary.org/social-issues-migration-health/health-at-a-glance-2017/suicide-following-hospitalisation-for-a-psychiatric-disorder-within-30-days-and-one-year-of-discharge-2015-or-nearest-year_health_glance-2017-graph95-en); suïcide binnen de instelling, (Nederland scoort het slechtste zie https://www.oecd-ilibrary.org/social-issues-migration-health/health-at-a-glance-2017/inpatient-suicide-amongst-patients-with-a-psychiatric-disorder-2014-or-nearest-year_health_glance-2017-graph94-en)

download dit artikel in pdf

kwaliteit Nederland
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Gijs van Loef

    Healthcare systems consultant, Zeist

    Geachte heer Algra, ik ben niet in de gelegenheid om hierna weer te reageren maar ik wil hierbij twee punten nog verduidelijken:
    1) ik ken alle bronnen die u noemt, zie bijv. https://gijsvanloef.nl/2018/07/06/nederlands-gezondheidszorgsysteem-in-int...ernationaal-perspectief-commentaar/ en https://gijsvanloef.nl/2018/07/01/opmerkelijke-wijziging-communicatie-rijksoverheid-rivm-over-de-gezondheidszorg/
    2) Ik ben geen voorstander van een volledig publiek zorgstelsel zoals u onterecht opmerkt (misschien kunt u dit rechtzetten, bij voorbaat dank!), maar van een herijking van de verhouding tussen het private en het publieke, waarbij de aansturing (financieel; informatievoorziening; planning van zorgaanbod) weer een overheidsverantwoordelijkheid wordt want alleen dan ontstaan de randvoorwaarden voor een combinatie van een goede, voor iedereen toegankelijke, duurzame en voldoende innovatieve gezondheidszorg die gebaseerd is op solidariteit en draagkracht. Tot zover. Ik wens u veel leesplezier. Mvrgr. Gijs van Loef

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Als input voor het verdere debat. Ook interessant in dit verband !

    1. De CPB -studie: Gezondheid loont. Tussen keuze en solidariteit. Het zorgstelsel in internationaal perspectief.

    https://www.cpb.nl/sites/default/files/CPB-Boek-7-Toekomst-voo...r-de-zorg-Hoofdstuk1-het-zorgstelsel-in-internationaal-perspectief.pdf

    2. De RIVM studie:
    Het Nederlandse gezondheidszorgsysteem in internationaal perspectief - juni 2018 - net uit dus.

    https://www.rivm.nl/Documenten_en_publicaties/Wetenschappelijk/Rapporten/2018/Juni/Het_Nederlandse_gezondheidszorgsysteem_in_internationaal_perspectief

    3. Goede zorginkoop - IBMG - maart 2016

    Goede zorginkoop vergt gezonde machtsverhoudingen
    Het belang van markt- en mededingingstoezicht binnen
    het Nederlandse zorgstelsel

    https://www.eur.nl/sites/corporate/files/Onderzoeksrapport_Goede_zorginkoop_160406_0.pdf

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, oud bedrijfsarts, Rotterdam

    @Gijs van Loef. Hartelijk dank voor uw reactie op mijn commentaar. Ik begrijp eruit dat U graag de degens met de ESHPM zou willen kruisen. Jammer dat zij daar tot nu toe niet op in zijn gegaan. Want een goed debat over het stelsel en de – voor en nad...elen – bij de verschillende gebruikte prestatie indicatoren lijkt mij meer dan zinvol.

    Iedereen die in de zorg werkt weet cq kan weten dat de houdbaarheidsgrenzen van de huidige opzet van het stelsel in zicht komen.

    Neem bijvoorbeeld de opzet van de huidige ziekenhuis structuur. Die heeft zijn langste tijd gehad. En: hoe actueel kun je het krijgen ! Tijdens dit schrijven werd bekend dat zowel het MC IJsselmeer als MC Slotervaart uitstel van betaling hebben aangevraagd. Of neem het debat over de spoedzorg. Het zijn schurende panelen.

    Interessant in dit verband was de recente oproep van Wouter Bos in de Volkskrant over wat hij benoemde als het‘collectieve wegduik gedrag’ voor moeilijke vraagstukken in de zorg. Helaas stipte Bos veel aan, maar kwam zelf met weinig oplossingsrichtingen. NOgal jammer dus. Hij eindigde zijn opinie artikel met de eigenlijk onthutsende observatie én vraag: ‘Als politicus heb ik het niet kunnen voorkomen, als zorgbestuurder heb ik het niet kunnen keren. Wie durft ?

    Tja, wie durft ?

    Ik begrijp uit uw reactie dat U ten principale vind dat het zorgstelsel een geheel publieke zaak dient te zijn en aanhanger/medestander van het Nationaal Zorgfonds bent.

    Dat lijkt mij nu net weer geen goed idee. Het zal de zorg (juist ? ) niet verder brengen. IK verwijs naar de huizenhoge problemen bij de NHS inde UK.

    Even zo goed: het maatschappelijke debat heeft nieuwe impuls nodig. Dat de beste argumenten mogen winnen.

    Dank voor de referenties. Die ga ik eens goed doorspitten. Aan het werk dus maar.

  • G K Mitrasing

    Vogelvrije Huisarts, Amsterdam

    Tja… zorgstelsels op deze manier willen vergelijken moet je al helemaal niet willen maar om nu Wynand van der Ven aan te halen is ook niet erg sterk. Die van der Ven leeft met TINA! Waar het hier mis gaat is de juridisch basis van het zorgstelsel onb...enoemd te laten: 2 juridische systemen onder één motorkap….
    Zie dan ook de kritiek van Eduard Bomhoff in Trouw van zaterdag 17 december 2016;is de Zvw een verzekering of een voorziening? https://www.trouw.nl/opinie/zoveel-lof-verdient-schippers-niet~a6119bd8/
    Wat is het verschil tussen beiden en waarom doen we dan toch alsof de Zorgverzekeringswet een voorziening is? Waarom grijpen onze Volksvertegenwoordigers niet in? Waarom onze bestuurders van de zorgoepels? De patiëntenverenigingen?
    In de ziektekostenpolis staat niets over een budget of een op=op clausule of wie het eerst komt eerst maalt contract voorwaarde. Indien een Nederlandse zorgaanbieder niet kan leveren is de verzekeraar dan ook verplicht om elders de contractueel overeengekomen zorg te regelen en te vergoeden. De contracten tussen verzekerden en verzekeraar gaan voor alles! Dat impliceert een open einde regeling en daar gaat de EU ook van uit; verzekeraars moeten daarom een fikse reserve achter de hand houden om aan die contracten te kunnen voldoen.
    Privaat recht is dus wat anders dan publiek recht en het maakt dus nogal een verschil of je een publiek model hebt of een privaat zorgstelsel. Velen lijken dat nog altijd niet te beseffen of kijken weg en lijken steeds leentjebuur te willen spelen om kosten te beheersen; neem dan het publiek model over als je evident niet uitkomt met het systeemmodel Zorgstelsel 2006. Bij een gang naar het Europees Hof zou dit stelsel juridisch uitgeschakeld kunnen worden(zie eerdere onderzoeken ZonMw)
    De Volksvertegenwoordiging geeft niet thuis en het Openbaar Bestuur blijft opgelucht adem halen. Ook dit jaar heeft een groot deel van het volk het niet in de gaten, rustig door de pomp blijven trekken dus!

  • Gijs van Loef

    Healthcare Systems consultant, Zeist

    Geachte heer Algra (en andere lezers), u heeft niet alle referenties kunnen raadplegen en dus kunt u ook niet weten hoe uitgebreid de onderbouwing van mijn artikel is. De volledige referentielijst/bronnen staat op mijn website: https://gijsvanloef.nl.../2018/10/17/nederlandse-zorg-valt-van-haar-voetstuk-medisch-contact/ .
    Tenslotte. Als expert marktwerking publieke domein' (auteur van het boek 'Kiezen tussen overheid en markt', 2013: https://gijsvanloef.nl/boeken/kiezen-tussen-overheid-en-markt/ ) was het afscheid symposium van Prof. Wynand van de Ven mijn eerste kennismaking met de gereguleerde marktwerking. Sindsdien heb ik een open debat met zijn faculteit opgezocht, maar men heeft nooit gereageerd: https://gijsvanloef.nl/2016/05/27/de-10-randvoorwaarden-van-gereguleerde-marktwerking/ . ESHPM mijdt het publieke debat over de organisatie van het zorgstelsel. Volgens de WHO is de organisatie van het zorgstelsel een fundamenteel publieke aangelegenheid. Logisch, want het wordt gefinancierd uit wettelijke premieheffing en belastingen.

  • Frans Rampen

    dermatoloog n.p., Wijchen

    Beste collega Maes. Twee voorbeelden. Veertig jaar geleden stond ons land nog in de absolute Europese top wat betreft baby- en kindersterfte en levensverwachting. Anno nu bevinden we ons in de achterhoede. Deze dalende trend loopt parallel met de ont...wikkeling van het poortwachterschap. Toeval? Huisartsen, kijk naar de naakte cijfers, neem jullie verantwoordelijkheid en duik niet weg (dixit Wouter Bos). Het proefschrift vaan Schäfer is niet relevant, het berust op vragenlijsten onder huisartsen en patiënten, niet op onderzoek naar zorguitkomsten. Een soort patiënt-tevredenheidsonderzoek. Ook de doorsnee Deen is erg tevreden over zijn huisarts.

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Is ons zorg stelsel wel de beste ? Staan 'wij' echt wel op nummer 1 in de Eredivisie van zorgstelsels?

    Gijs van Loef heeft zo zijn twijfels. En verwoord dit in een interessant opinie artikel met de licht alarmerende kop: Nederlandse zorg valt van... haar voetstuk. Die zit in ieder geval.

    Maar bij lezing bleven woorden als: moeilijk, moeilijk, moeilijk. Ingewikkeld, ingewikkeld, ingewikkeld in mijn hoofd doordreinen.

    Bijna bij elke alinea dacht ik: ja, ja, ja.,dat zeg/stel je nou wel, maar mag ik even de bijsluiter hiervan zien. Kortom: ik barst van de vragen.

    Bijvoorbeeld bij de stelling: de Nederlandse bevolking is in meerderheid (54%) ontevreden over het eigen zorgstelsel en wil fundamentele veranderingen. Wat is daar de bron van ??

    Of van Loef gelijk heeft kan ik moeilijk overzien. Ik ben wel zorgwatcher – in grote lijn- , maar geen prestatie indicator expert. Dus of al die indicatoren doen wat ze zeggen weet ik niet en kan ik niet beoordelen.

    Van Loef introduceert in zijn artikel – een andere meetlat - een WHO instrument/checklist - om prestatie indicatoren met elkaar te kunnen vergelijken. Of die nou goed cq beter werkt , weet ik ook niet.

    Dus blijf ik achter met een ongemakkelijk gevoel. Klopt het wat van Loef stelt ? Zijn ’we’ van ons voetstuk aan het vallen ?

    Dus ben ik maar even wat verder gaan rondneuzen. En zo kwam ik uit bij oud hoogleraar zorgstelsels Wynand van der Ven, die in zijn afscheidsrede stelt dat er – ondanks de gebreken en knelpunten- er geen beter alternatief is. Zo die zit ook !

    Dus......

    Het beste zorgstelsel ?
    https://www.eur.nl/sites/corporate/files/Afscheidscollege_Ven_150904_0.pdf

    En /of bekijk in bijlage 1 het erg interessante overzichtje van de resterende knelpunten van ons stelsel. De moeite van het lezen waard.

    Of laat je bijpraten in slechts 4.16 min ! : heeft Nederland het beste zorgstelsel ?
    https://www.youtube.com/watch?v=uNoMbXueKic

  • geert slock

    huisarts, sluis

    Nederlands zorgmanagement is zeer goed in windowdressing, door de mislukte marktwerking is het produceren van perfecte zorg op papier het afgelopen decennium tot een kunst verheven. De realiteit is helaas weerbarstiger en alleen zichtbaar voor pat...ient en zorgverlener, de bestuurlijke lagen zien dit niet vanuit hun ivoren toren en willen het ook niet zien.
    De GGZ is afgebroken , vele instellingen werken met ingevlogen interim psychiaters, onmogelijk om op die manier fatsoenlijke psychiatrie te leveren, de vertrouwensband tussen arts en patient is niet vermarktbaar maar des te belangrijker. De ouderenzorg is ook deskundig afgebroken in kortzichtige bezuinigingsoperatie waarvan we nu de prijs beginnen te betalen : instellingen vinden geen personeel meer, ouderen belanden teveel op de SEH etc.

  • B. Lintermans

    Huisarts, Dronten

    Het is de vraag of het aantal MRI- en CT-scanners en het aantal heup- en knieprothesen een juiste maat is voor de kwaliteit van zorg , met name in het kader van zinnige en zuinige zorg.

  • Anton Maes

    huisarts, Dieren

    In antwoord op collega Rampen. In het proefschrift (23.11.2016) van Willemijn Schäfer (“primary care in 34 countries”) wordt aangetoond dat in landen waar de structuur van de eerste lijn sterker is en huisartsen bredere taakprofielen hebben, de patië...nten een betere kwaliteit van zorg ervaren. Beter op het gebied van toegankelijkheid, continuïteit en veelomvattendheid van de zorg. En huisartsen met een breder takenpakket zijn meer betrokken in het nemen van beslissingen over behandelingen. Deze conclusie sluit aan bij eerdere internationale studies van Barbara Starfield, proefschrift Kringos en PHAMEU (Primary Health Care Activity Monitor Europe). Wat ik verder wel zie dat steeds vaker de huisarts omzeild wordt: DTF, straatongevallen, verloskunde, IUD, 112, POB, FAST, verwijzen ook via bedrijfsarts en jeugdarts, herhaalmedicatie, niet aansluitende ICT 1e en 2e lijn etc. ps: heel goed dat Gijs van Loef dit onderwerp agendeert.

  • Frans Rampen

    dermatoloog n.p., Wijchen

    Deze neergang bestaat al veertig jaar. Marktwerking alléén kan dit dus niet verklaren. In de jaren zeventig is de poortwachtersformule in Denemarken uitgevonden, met Nederland als trouwste volgeling. Denemarken heeft de kortste levensverwachting in W...est-Europa, en dat voor een ontwikkeld, welvarend Scandinavisch land! Alles over het poortwachterschap in mijn boek 'De huisarts als poortwachter'. Wanneer gaan de overheid en de artsenorganisaties eindelijk beseffen dat ons desolate zorglandschap verband houdt met het poortwachterschap van de huisarts als hoeksteen van ons zorgstelsel?

  • Merhai

    Anesthesioloog, Lelystad

    Beste Gijs

    Met veel plezier en een glimlach om de mond heb ik jouw artikel in MC gelezen aangaande de Nederlandse zorg.
    Ik ben ervaringsdeskundige
    Gestudeerd in Amsterdam, gespecialiseerd in Brussel, gewerkt in Spijkenisse , daarna in Lelys...tad ( beide failliet , ligt het aan mij??), daarna Hoogeveen .
    Overal actief geweest in diverse managementlagen en diverse contacten gehad met de IGJ, verzekeraars , dbc onderhoud en zo meer.
    Als interim manager zaken geregeld voor oa Terneuzenen en diverse privéklinieken in nederland en België

    Ik kan het u zeggen.
    In België is de toegankelijkheid beter, de administratie minder, de kwaliteit beter, de waardering voor de dokter meer.
    De rode duivels zijn nr 1 op de wereldranglijst , nou de zorg is niet veel minder.

    Ga zo voort.
    Vrgr
    Marlon merhai

    Verstuurd vanaf mijn iPhone

  • Jan Keppel Hesselink

    arts-pijnbehandelaar, Bosch en Duin

    De OECD-indicatoren werden al door collega Professor Zbygniew Prlwytzkofsky indertijd uitgebreid bestudeerd en hij kwam tot geen andere bevinden dan : 'Praw, welk een Wahnzin: dat is alles ja gans onwetenschappelijk...' desalniettemin, hebben de OEC...D indicatoren het toch blijkbaar gehaald.

    Dat kunnen we niet anders dan betreuren, omdat door de OECD-indicatoren de zicht op de horizon verdwijnt. Degene die de wereld kent en gekend heeft, en elke keer terug keert naar ons Vaderland, die begrijpt wat ik bedoel. Want: nergens ter wereld, dan in dat kleine , maar toch grootsche Vaderland is de gezondheidszorg zo puik, de wegen zo recht en vlak, de waterleiding zo solide, de elektriciteit ze betrouwbaar.

    Maar helaas hebben de OECD-indicatoren de visie op dit geheel verduisterd.

  • J.J. van der Harst

    huisarts (gepens.), Hengelo Ov

    Helemaal eens met collega Bonte.
    Aan het hele marktwerkingsprincipe ligt een primaire denkfout.
    We hadden een simpel systeem en hadden dat nog kunnen vereenvoudigen.
    Rampzalig is de achterdocht vanuit Den Haag en bureaucratische rompslomp.
    Het a...rtikel "de lijstjesman" gisteren in de NRC spreekt voor zich. Financiering eerst via 1 partij , nu 31 potjes en daar komen de maatsregelen van de inspectie nog bij.
    Wanneer gaat nederland nu eens echt dereguleren.
    Waarom doen we het ook allemaal. De jeugdzorg transitie en de zorgwet verdienen een parlementaire enquete.

  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Tot zover de marktwerking in de zorg. Wat heb je nog meer nodig om te concluderen dat dit een grote mislukking is? Veel duurder zonder enige gezondheidswinst! Met een enorme toename aan "bullshit jobs" van controleurs en administrateurs.

    Het neol...iberalistisch denken heeft zijn hoogtijdagen achter de rug. Het zal nog heel veel tijd, geld en energie kosten om de negatieve gevolgen te boven te komen...

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.