Genetische achtergrond mobiliteit ouderen

Ouderen met een bepaalde genvariant lopen meer risico op mobiliteitsproblemen en fysieke achteruitgang. Dat varianten van het angiotensine converterend enzym (ACE) bij jongere volwassenen mede bepalen hoe het lichaam reageert op fysieke training, was al eerder duidelijk. Uit het onderzoek van Stephen Krichevsky, waaraan ook Nederlandse onderzoekers van de Vrije Universiteit meewerkten, blijkt dat een extra stuk DNA ook bij ouderen het effect van beweging op de gezondheid beïnvloedt. De resultaten hiervan zijn gepubliceerd in JAMA van 10 augustus.

Voor het onderzoek werden de gegevens gebruikt van 2966 ouderen tussen de 70 en 79 jaar. Twee keer per jaar werd aan deze ouderen gevraagd of zij zonder moeilijkheden een kwart mijl (ongeveer 0,4 km) konden lopen en of zij er problemen mee hadden om tien traptreden op te lopen. 1204 personen ontwikkelden tijdens de 4,1 jaar durende follow-up een mobiliteitsprobleem. Dit probleem werd gedefinieerd als het in twee opeenvolgende vraaggesprekken vermelden van klachten tijdens het traplopen of tijdens het wandelen van de kwart mijl. Daarnaast werd gevraagd naar de mate van beweging gedurende de week voorafgaand aan het vraaggesprek. De ouderen werden ingedeeld per activiteitsniveau.

Actieve ouderen, met een geschat energieverbruik van meer dan 1000 kilocalorieën per week, bleken ongeacht de variant van het ACE-gen die zij bezitten, minder kans te hebben op het ontwikkelen van een mobiliteitsprobleem dan minder actieve ouderen. Binnen de groep actieve ouderen blijken personen met een extra stuk DNA, ofwel een insertie, meer kans te hebben op het ontwikkelen van mobiliteitsproblemen. Voor ouderen met weinig lichaamsbeweging maakt het niet uit welke genvariant ze hebben.