Dubbelzijdige mastectomie lijkt voordelig
Plaats een reactieVrouwen met erfelijke borstkanker lijken er op de lange termijn voordeel bij te hebben als ze ook de niet-aangedane borst laten afzetten. Dit stellen Kelly Metcalfe e.a. op basis van retrospectief onderzoek. Zij schrijven erover in BMJ.
De Canadese onderzoekers gingen na hoe het vrouwen was vergaan die vanwege erfelijke borstkanker (draagsters van BRCA1/2-mutaties) één of beide borsten hadden laten amputeren. Er was bij deze vrouwen in eerste instantie sprake van kanker in één borst, ontstaan voor hun 65e. Tot twintig jaar na de eerste diagnose werd nagegaan of zij later aan de ziekte stierven.
Uiteindelijk beschikten zij over gegevens van 390 vrouwen, van wie 209 alleen de aangedane borst lieten opereren, 181 daarnaast ook de andere. Bij de vrouwen die een bilaterale mastectomie ondergingen was de sterfte aan borstkanker lager: na twintig jaar 12 procent versus 34 procent in de groep bij wie alleen de aangedane borst was geopereerd. Ook na correctie voor mogelijk verstorende factoren was er sprake van lagere kans op borstkankersterfte in de bilaterale mastectomie-groep. De onderzoekers hebben ook nog vrouwen uit de verschillende groepen gematcht, zodat er 79 paren ontstonden (die onder meer een vergelijkbare tumor, leeftijd en behandeling hadden ondergaan). Als die werden vergeleken, was het verschil niet meer statistisch significant.
De vooralsnog gezonde borst amputeren lijkt dus borstkankersterfte te verlagen bij vrouwen met BRCA1/2-mutaties. Dat is ook logisch, gezien het grotere risico dat zij lopen op kanker van de contralaterale borst. Toch blijven de onderzoekers, net als commentator Karin Michels, voorzichtig. Conclusies trekken op basis van observationeel, retrospectief onderzoek bij een beperkte groep vrouwen is lastig. Deze vrouwen hebben zelf gekozen welke operatie ze ondergingen. Er is wel gecorrigeerd voor mogelijk verstorende factoren, maar het is nooit zeker of alle verstoring daarmee weggefilterd is.
Sophie Broersen
BMJ 2014; 348: g.226. Doi: 10.1136/bmj.g226 en BMJ 2014;348:g1379. doi.org/10.1136/bmj.g1379
Lees ook:
- Er zijn nog geen reacties
