Artsen behandelen huisdieren

Hoewel het wettelijk verboden is, behandelen artsen ook wel eens een dier. Dit blijkt uit de vele reacties op een oproep van Medisch Contact om ervaringen met patiënten uit het dierenrijk op te tekenen.

Maar liefst 87 artsen gaven aan de oproep gehoor. In de meeste gevallen schrijven ze over de behandeling van hun eigen huisdier, en is er sprake van een noodgeval. Zoals bij de zeldzame druppelschildpad die een internist nagenoeg dood op de bodem van zijn terrarium vindt. Reanimatie door steeds maar weer uit en in het schild trekken en duwen van de poten en de kop heeft baat. Het beestje leeft – nu 12 jaar later – nog steeds. Een voormalig cardioloog behandelt met succes de hernia van de gezinskaninchenteckel met vitamine B1-injecties en redt het beestje daarmee naar eigen zeggen van het spuitje van de lokale veearts.

Een selectie van de ervaringen van artsen die ‘dokteren met dieren’ is opgenomen in het eindejaarsnummer van Medisch Contact. Deze special, vormgegeven als een glossy, staat dit jaar geheel in het teken van dieren.

Het behandelen van dieren is wettelijk voorbehouden aan dierenartsen. Het is ook niet zonder risico. Een eenvoudige humane pijnstiller kan voor een dier dodelijk zijn. Voorzitter van de beroepsvereniging van dierenartsen KNMvD Ludo Hellebrekers stelt in Medisch Contact dat humane artsen hun dieren ongetwijfeld behandelen ‘uit een grote mate van betrokkenheid en liefde voor het dier en het geneeskundige vak’. Toch zegt hij: ‘Behandel niet zelf, maar ga met je kennis en inzicht als huisarts, neuroloog of internist praten met je collega veterinair specialist. Dat is de beste weg; vooral voor het dier!’

Hellebrekers vindt dat de humane en veterinaire disciplines elkaar met respect moeten benaderen. ‘Ik proef soms enig dedain ten opzichte van de diergeneeskunde. Maar het omgekeerde komt ook voor. De dierenarts die zichzelf een antibioticum of een pijnstiller voorschrijft.’

 
Evert Pronk

• Naar de eindejaarsspecial Dieren
• Meer nieuws