Adrenaline bij reanimatie levert geen winst op
Plaats een reactieIntraveneuze medicatie, zoals adrenaline, bij reanimaties vermindert de langetermijnmortaliteit niet. Theresa Olasveengen c.s. voerden een gerandomiseerde trial uit en beschrijven hun resultaten in JAMA van 25 november.
851 patiënten die buiten het ziekenhuis een hartstilstand kregen, werden gerandomiseerd: de helft werd op de gebruikelijke manier gereanimeerd, met directe toediening van intraveneuze (i.v.) medicatie, meestal adrenaline, en minder vaak atropine of amiodaron. De andere helft kreeg in principe geen i.v.-medicatie totdat er weer sprake was van een spontane circulatie.
De korte- en langetermijnoverleving lag voor beide groepen rond de 10 procent. In de
i.v.-medicatiegroep bereikten patiënten iets vaker levend het ziekenhuis, maar in overleving tot ontslag of mortaliteit na één jaar was er geen significant verschil.
De kwaliteit van de reanimatie, dat wil zeggen hoeveel beademingen of borstcompressies werden toegepast, was voor beide groepen vergelijkbaar en voldeed aan de eisen die daarvoor werden gesteld. Na correctie voor ventrikelfibrillatie, responsinterval en witnessed arrest, was er nog steeds geen verschil tussen beide groepen.
De aanleiding voor het onderzoek was een grote retrospectieve studie, waaruit bleek dat gebruik van adrenaline bij reanimaties geassocieerd was met een lagere kans op overleving. De hypothese was dat bijwerkingen van adrenaline, of het oponthoud in borstcompressies en beademing door het toedienen van intraveneuze medicatie, nadelig zouden zijn.
Dat blijkt dus niet uit deze studie. Maar veel lijkt het gebruik van i.v.-medicatie, zoals adrenaline, dus ook niet op te leveren. Het vraagt – gezien de kleine kans dat een reanimatie lukt – om meer onderzoek naar adrenaline en alternatieven, vinden de onderzoekers. SB
JAMA 2009; 302: 2222-9: Intravenous Drug Administration During Out-of-Hospital Cardiac Arrest: A Randomized Trial
- Er zijn nog geen reacties
