Kom hier dat ik u kus

Mona is 9 jaar als haar moeder bij een auto-ongeluk komt te overlijden. Haar vader krijgt al snel een nieuwe vriendin die alle aandacht opeist. De introverte Mona maakt er op haar manier het beste van, want ze wil niet dat dit nieuwe gezin ook uit elkaar valt. Iedereen gelukkig maken wordt haar tweede natuur, haar benauwende manier van leven. Je zou kunnen zeggen: ze investeert in contact, maar ten koste van zichzelf. Ook als volwassene.

Voortdurend vraag je je daarbij af: heeft ze echt verbinding met al deze personen? Mona krijgt een relatie met een getroebleerde, maar succesvolle schrijver. Die zegt dat ze een kameleon is – en dat is geen slechte typering. Jaren later krijgt Mona te horen dat haar vader ongeneeslijk ziek is. Dan ontvouwt zich alsnog een familiegeheim. Mona komt tot het besef dat de wereld is gevuld met zelfzuchtige lieden, en dat je om te overleven een eigen persoonlijkheid moet ontwikkelen.

Veel lezers zullen dit verhaal herkennen: Kom hier dat ik u kus is de – grotendeels geslaagde – verfilming van de gelijk­namige bestseller van Griet Op de Beeck door het Vlaams regisseursduo Sabine Lubbe Bakker en Niels van Koevorden, die we tot nu toe uitsluitend kenden als documentaire­makers. Net als in die eerdere films geven ze blijk van een goed gevoel voor de dramatiek van de underdog. Toch wringt de vertelling hier en daar. Juist omdat ze heel naturel (zeg maar gerust: documentair) ensceneerden – je voelt je als kijker soms een ongenode gast – valt bijvoorbeeld het karakter van een theaterregisseur als volstrekt karikaturaal uit de toon. En dat de zwijgzame Mona werkt als dramaturg is ook minder geloofwaardig. Maar de acteurs zijn geweldig en de film kreeg alvast de Prijs van de Nederlandse Filmkritiek.